Co to jest Safona

Co oznacza SAFONA: najsławniejsza gr. pisarka miłości, obdarzona niezwykłym talentem, inteligencją iwdziękiem, reprezentująca nurt liryki eolskiej. Ur. na wyspie Lesbos na Morzu Egejskim, córka Kleis iSkamandronymosa, mieszkała wMitylenie na wyspie Lesbos, tu uczyła się muzyki, literaturze itańca, typowych sztuk pięknych dla dziewcząt zarystokratycznego domu; kochał ją Alkajos. Poślubiła bogatego kupca Keryklasa, ztego małżeństwa urodziła się córka Kleis, októrej zwielką tkliwością imacierzyńską dumą pisała: "Oto rozkwitła mi córka/ najmilsza moja Kleis/ za całą Lidii krainę / nie dałabym mej córki". Finałem nieodwzajemnionej inieszczęśliwej miłości do żeglarza Faona był samobójczy skok S. ze Skały Leukadyjskiej. Oswej sztuce poetyckiej pisała lapidarnie: "A mnie muzy dyktują najsławniejsze pieśni"; autorka wielu poematów na cześć Faona, hymnów do Afrodyty, inspirowanych poprzez jej młode przyjaciółki, dziewczęta zMityleny, Miletu, Efezu, Aten, należące do jej thaisos (szkoły tańca). Ideałem piękna dla S. była nie tyle miłość, ile raczej to, co mogło się stać obiektem miłości - miłość do drugiego człowieka. Prawdziwe mistrzostwo S. jako poetki miłości ujawnia się najpełniej wtzw. poemacie dla narzeczonej, uniwersalnym przesłaniu, iż wprawdzie miłość jest siłą, nad którą nie jesteśmy wstanie zapanować, lecz musimy się uczyć rezygnować znaszych pragnień ipożądań na przekór własnemu sercu. Osobną grupę pieśni tworzyły epitalamia pisane zokazji zamążpójścia którejś zprzyjaciółek, powstałe zmyślą opublicznej recytacji w trakcie uroczystości weselnej, poemat ozaręczynach Hektora zAndromachą. Świat poetycki S. jest w pierwszej kolejności mikrokosmosem uczuć, mieniących się wjej utworach najprzeróżniejszymi odcieniami; ta umiejętność wyrażania stanów emocjonalnych objawia się wpłaszczyźnie jęz., stylist. imuzycznej (wygrywane regularnie na lirze albo cytrze - pieśń eolska). Imię S. wantyku stało się synonimem ogromnej, natchnionej literaturze, która inspiruje od wieków ( strofa saficka), między innymi J. Kochanowski nazwał Urszulę Safo słowiańską (Tren VI), aM. Jasnorzewska-Pawlikowska uczyniła ją bohaterką cyklu liryków osobistych Róże dla Safony