Co to jest Romantyzm
Co oznacza ROMANTYZM:
prąd ideowy, lit. iartystyczny ukształtowany wEuropie
w 1. poł. XIX w., wPolsce od 1822 (wyd. It. Literaturze A. Mickiewicza) do stworzenia styczniowego (1863); swoim zasięgiem objął ideologię, filozofię, politykę, obyczajowość, literaturę isztukę. Istotę nowego metody myślenia stanowiła antynomia, przeciwstawianie uczucia irozumu, "prawd żywych" i"prawd martwych", natury icywilizacji, efektem był bunt jednostki wobec zastanego porządku świata. Znakomita jednostka miała moc sprawczą przekształcania rzeczywistości ( indywidualizm), dzieje narodów pojmowano jako obiekt uniwersalnego dążenia ludzkości do postępu ( historyzm). Jednym ze źródeł r. była idealistyczna filozofia F. W. Schellinga, z kolei zasady estetyki stworzyli bracia A.W. iF. Schleglowie odrzucając klasyczne przedziały pomiędzy sztukami, kategoriami estetycznymi igatunkami lit. Artysty r. sięgnęli do tradycji średniowiecza ibaroku, docenili kulturę ludową, fascynowali się światem orientalnym, stworzyli obraz poety-geniusza, który dzięki nieograniczonej wyobraźni potrafi rozpoznać iujawnić prawdę absolutną. Poezja isztuka odwoływały się do pierwiastków irracjonalnych, fantastycznych, oddziaływały mocnymi środkami ekspresji ( frenetyzm), gloryfikowały wyobraźnię. Przekształcono stare gat. lit. (na przykład powieść) istworzono nowe (na przykład balladę, powieść poetycką, poemat dygresyjny, dramat romantyczny), wykreowano nowy typ bohatera lit.
( bohater romantyczny). WAnglii lit. r. zapowiadały między innymi Pieśni Osjana J. Macphersona iballady ludowe Th. Percyego, na lit. pol. wielki wpływ wywarli G.G. Byron i W. Scott. WNiemczech prekursorski charakter miały utwory J. W. Goethego (Cierpienia młodego Wertera) i F.Schillera (Zbójcy), autorzy zaś traktowani byli poprzez pol. romantyków jako reprezentanci dojrzałego r. Do najwybitniejszych przedstawicieli franc. należeli między innymi V. Hugo,
A. de Musset, Stendhal; wRosji nowe tendencje znalazły słowo wtwórczości A. Puszkina, M. Lermontowa, N.Gogola. Znaczne miejsce wkształtowaniu nowego oblicza lit. pol. miała ogłoszona poprzez K. Brodzińskiego rozprawa Oklasyczności iromantyczności tudzież oduchu literaturze polskiej (1818), chociaż przełomowym wydarzeniem było wydanie It. Literaturze A. Mickiewicza (1822) - rodzaju manifestu młodego pokolenia. Głównym artystą lit. r. gloryfikującej "czucie iwiarę" jako jedyne narzędzia poznania był A. Mickiewicz, wpoczątkowym okresie tworzyli także A. Malczewski, S. Goszczyński i B. Zaleski, komedie obyczajowe publikował także A. Fredro. Po klęsce stworzenia listopadowego (1831) sporym ośrodkiem pol. życia kulturalnego stał się Paryż, na emigracji oprócz A. Mickiewicza tworzyli J. Słowacki i Z. Krasiński, E. Januszkiewicz otworzył pol. księgarnię idrukarnię (1835), powstała Biblioteka Polska (1838), zteorią mistyczną wystąpił A. Towiański (1841), ukazywało się sporo czasopism (między innymi "Pielgrzym Polski", "Demokrata Polski", "Trzeci Maj"). Niedoceniona pozostała wśrodowisku emigracyjnym twórczość C. Norwida. Na ziemiach poszczególnych zaborów żyli itworzyli między innymi W. Pol, K. Ujejski, N. Żmichowska, T. Lenartowicz, J.I. Kraszewski, W. Syrokomla, H. Rzewuski. Znaczną pozycję zdobyły czasopisma "Tygodnik Literacki", "Orędownik Naukowy" - Poznań, "Przegląd Naukowy", "Biblioteka Warszawska" - Warszawa, " Athenaeum" - Wilno i dziennik "Kurier Warszawski"
w 1. poł. XIX w., wPolsce od 1822 (wyd. It. Literaturze A. Mickiewicza) do stworzenia styczniowego (1863); swoim zasięgiem objął ideologię, filozofię, politykę, obyczajowość, literaturę isztukę. Istotę nowego metody myślenia stanowiła antynomia, przeciwstawianie uczucia irozumu, "prawd żywych" i"prawd martwych", natury icywilizacji, efektem był bunt jednostki wobec zastanego porządku świata. Znakomita jednostka miała moc sprawczą przekształcania rzeczywistości ( indywidualizm), dzieje narodów pojmowano jako obiekt uniwersalnego dążenia ludzkości do postępu ( historyzm). Jednym ze źródeł r. była idealistyczna filozofia F. W. Schellinga, z kolei zasady estetyki stworzyli bracia A.W. iF. Schleglowie odrzucając klasyczne przedziały pomiędzy sztukami, kategoriami estetycznymi igatunkami lit. Artysty r. sięgnęli do tradycji średniowiecza ibaroku, docenili kulturę ludową, fascynowali się światem orientalnym, stworzyli obraz poety-geniusza, który dzięki nieograniczonej wyobraźni potrafi rozpoznać iujawnić prawdę absolutną. Poezja isztuka odwoływały się do pierwiastków irracjonalnych, fantastycznych, oddziaływały mocnymi środkami ekspresji ( frenetyzm), gloryfikowały wyobraźnię. Przekształcono stare gat. lit. (na przykład powieść) istworzono nowe (na przykład balladę, powieść poetycką, poemat dygresyjny, dramat romantyczny), wykreowano nowy typ bohatera lit.
( bohater romantyczny). WAnglii lit. r. zapowiadały między innymi Pieśni Osjana J. Macphersona iballady ludowe Th. Percyego, na lit. pol. wielki wpływ wywarli G.G. Byron i W. Scott. WNiemczech prekursorski charakter miały utwory J. W. Goethego (Cierpienia młodego Wertera) i F.Schillera (Zbójcy), autorzy zaś traktowani byli poprzez pol. romantyków jako reprezentanci dojrzałego r. Do najwybitniejszych przedstawicieli franc. należeli między innymi V. Hugo,
A. de Musset, Stendhal; wRosji nowe tendencje znalazły słowo wtwórczości A. Puszkina, M. Lermontowa, N.Gogola. Znaczne miejsce wkształtowaniu nowego oblicza lit. pol. miała ogłoszona poprzez K. Brodzińskiego rozprawa Oklasyczności iromantyczności tudzież oduchu literaturze polskiej (1818), chociaż przełomowym wydarzeniem było wydanie It. Literaturze A. Mickiewicza (1822) - rodzaju manifestu młodego pokolenia. Głównym artystą lit. r. gloryfikującej "czucie iwiarę" jako jedyne narzędzia poznania był A. Mickiewicz, wpoczątkowym okresie tworzyli także A. Malczewski, S. Goszczyński i B. Zaleski, komedie obyczajowe publikował także A. Fredro. Po klęsce stworzenia listopadowego (1831) sporym ośrodkiem pol. życia kulturalnego stał się Paryż, na emigracji oprócz A. Mickiewicza tworzyli J. Słowacki i Z. Krasiński, E. Januszkiewicz otworzył pol. księgarnię idrukarnię (1835), powstała Biblioteka Polska (1838), zteorią mistyczną wystąpił A. Towiański (1841), ukazywało się sporo czasopism (między innymi "Pielgrzym Polski", "Demokrata Polski", "Trzeci Maj"). Niedoceniona pozostała wśrodowisku emigracyjnym twórczość C. Norwida. Na ziemiach poszczególnych zaborów żyli itworzyli między innymi W. Pol, K. Ujejski, N. Żmichowska, T. Lenartowicz, J.I. Kraszewski, W. Syrokomla, H. Rzewuski. Znaczną pozycję zdobyły czasopisma "Tygodnik Literacki", "Orędownik Naukowy" - Poznań, "Przegląd Naukowy", "Biblioteka Warszawska" - Warszawa, " Athenaeum" - Wilno i dziennik "Kurier Warszawski"
Czym jest romantyzm znaczenie w Słownik pisownia R .
- Wyraz Ravel Maurice:
- Co znaczy dyrygent franc., kontynuator tradycji klasycznej. Twórczość R. cechowały doskonała wrażliwość harmoniczna i piękna i łagodna linia dźwiękowa. Wykorzystywał przedmioty muzyki romantycznej, atonalnej i romantyzm.
- Wyraz Renesans, Odrodzenie:
- Co znaczy kultury europ. trwająca we Włoszech od XIV w. do pocz. XVI w., wPolsce od końca XV w. do pocz. XVII w. Fundamentem zmian kulturowych kształtujących nowy sposób myślenia stały się: odkrycia romantyzm.
- Wyraz Relatywizm:
- Co znaczy zaprzeczająca istnieniu prawdy absolutnej, stanowiąca synonim dogmatyzmu w różnych dziedzinach poznania. R. poznawczy głosi, iż jakiekolwiek prawdy nie mają ostatecznego charakteru, r. moralny romantyzm.
- Wyraz Reinhardt Max, Właśc. M. Goldmann:
- Co znaczy reżyser, jeden z ogromnych reformatorów teatru. Działał w Niemczech, po dojściu Hitlera do władzy wyjechał w 1938 r. do Ameryki. Sławę przyniosła mu inscenizacja Snu nocy letniej Szekspira w 1905 na romantyzm.
- Wyraz Rozbiór Zdania:
- Co znaczy językowe, obejmujące kwalifikowanie wyrazów wchodzących wskład zdania jako należących do odpowiednich części mowy albo części zdania iich opis gramatyczny, wyrażony zapisem graficznym. R.z. dzielimy romantyzm.