Co to jest Filozoficzna Poezja

Co oznacza POEZJA FILOZOFICZNA: symbol współistnienia w okolicy siebie literaturze i filozofii, opisująca i wyrażająca piórem poety sedno istnienia, zrozumienia świata i człowieka, wykraczania twórcy słowa poza oczywistość, ku Tajemnicy Bytu, Absolutu, na przykład Kartezjusz twierdził, iż myśli głębokie spotykamy raczej u pisarzy niż u filozofów, w romantycznej tradycji F. Hegel stawiał poezję wyżej niż filozofię jako wyprzedzającą czas i natchnienie filozofów. Różnorodność p.f. można sprowadzić (zdaniem E. Balcerzana) do trzech odmian: a) poetyckiego traktatu filoz. wierszem albo prozą, wariantu "literaturze uczonej" (poesis docta), gdzie twórca wypowiada swoje oryginalne propozycje, filozof dominuje nad pisarzem, na przykład w dziele Lukrecjusza O naturze rzeczy, w literaturze W. Blakea, C. Norwida, w Genezis z Ducha J. Słowackiego i sonetach A. Asnyka Nad głębiami; b) poetycka ilustracja idei filoz., gdzie artysta w filozofii odnajduje nowe inspiracje, na przykład w Pieśniach, Fraszkach i Trenach J. Kochanowskiego, w Bajkach filozoficznych I. Krasickiego, w wierszach L. Staffa Kowal, Przedśpiew, w literaturze J. Pasierba, J. Twardowskiego, R. Brandstaettera; c) filozofia ukryta w literaturze: autor jest filozofem i pisarzem równocześnie, na przykład A. Mickiewicz w literaturze rzymskiej Rozum i wiara, Mędrcy, Arcymistrz, w lirykach lozańskich: Snuć miłość..., Nad wodą ogromną i czystą, B. Leśmian w balladach Topielec, Dziewczyna, Ballada dziadowska, Cz. Miłosz w Traktacie moralnym, Z. Herbert w cyklu wierszy Pan Cogito i Po burzy, K. Wojtyła. P.f. odnajduje sensy, przedziera się poprzez niedomówienia, aluzje, metafory do tajemnicy zrozumienia istoty człowieka i człowieczeństwa