Definicja Motyw literatury i jej wpływu

Co to jest Motyw literatury i jej wpływu:
Poezja:
Satyry - Ignacy Krasicki
Dziady cz. IV - Adam Mickiewicz
Mistrz i Małgorzata - Michaił Bułhakow
Syzyfowe prace - Stefan Żeromski
Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa
Inny świat - Gustaw Herling-Grudziński
Opracowanie motywu literatury i jej wpływy:
Utwory literackie można odbierać w sposób emocjonalny albo intelektualny, może to być lektura bierna albo aktywna, dokonując interpretacji dzieł stajemy się w pewnym sensie ich współtwórcami, regularnie nadajemy im nowe znaczenia, powiązane na przykład z naszymi osobistymi doświadczeniami. Każdy autor tworzy sobie jakiegoś adresata wirtualnego swego tekstu, projektuje jego osobowość, chce bezpośrednio do niego przemawiać. Jedni pisarze (jak na przykład wcześni pozytywiści) wierzą przy tym, iż poezja wstrząśnie sumieniami czytelników, przemówi do ich umysłów, zatem i odmieni świat. Inni, szczególnie współcześnie, nie przypisują jej tak ogromnych możliwości, istotnych funkcji. Uznając funkcje poznawcze literatury, traktują ją w pierwszej kolejności jako dzieło sztuki, które żyje własnym życiem, może ingerować w otaczającą autora rzeczywistość.
Satyry - Ignacy Krasicki
Krasicki, jako autor "Satyr", podkreślał, iż poeta powinien pozostawać bezkompromisowy, jego twórczość musi przedstawiać prawdy również niewygodne, opinie niechętnie słuchane i budzące sprzeciw czytelników: "Satyra prawdę mówi, względów się wyrzeka l Wielbi urząd, czci króla, ale sądzi człowieka. (...) " Niech się miota złość na cię i chytrość bezczelna, l Ty mów prawdę, mów śmiało, satyro rzetelna, l jednakże nawet Do króla nie jest satyrą rzetelną, to jednak tak rozumiane wymagania socjalne, dydaktyczne literatury byty akcentowaną właściwością znacznej części piśmiennictwa oświeceniowego.
Dziady cz. IV - Adam Mickiewicz
Zarówno Gustaw, jak i jego ukochana, poprzez lata byli kształtowani raczej przez lekturę książek. Ich charaktery, metody widzenia świata, wrażliwość początkowo określały piękne księgi, jakie Ksiądz podsuwał Gustawowi. Jednak wspólnie z dorastaniem zostały one odrzucone, wspólnie z całym wpisanym w nie systemem wartości. Pojawiły się tak istotne dla romantyków książki zbójeckie, jak Cierpienia młodego Wertera Goethego i Nowa Heloiza Rousseau, mogą one odmienić bieg ludzkiego życia, nawet doprowadzić do samobójstwa (w pewnej mierze naśladującego wybór dokonany poprzez Wertera). Miłość z tej części Dziadów została ukształtowana poprzez literaturę, Gustaw zadaje takie pytanie: Księże, a znasz ty żywot Heloizy? l Znasz ogień i łzy Wertera?
Mistrz i Małgorzata - Michaił Bułhakow
Odpowiednio z przekonaniami wpisanymi w tę powieść, pisarze powinni poszukiwać prawdy, lecz w Związku Radzieckim dobrowolnie z tego rezygnują, wolą służyć oficjalnej, zakłamanej sztuce bez wartości, za co otrzymują satysfakcjonującą ich, rozwiewającą moralne dylematy, zapłatę. Cena ich sumień, mówi Bułhakow, nie jest wysoka.
Syzyfowe prace - Stefan Żeromski
Przełom w postawie Marcina Borowicza nastąpił na lekcji j. polskiego, gdy Bernard Zygier deklamował Redutę Ordona Mickiewicza. Wtedy to z całą jaskrawością Borowicz zobaczy) sedno opowiadania strzelca Nogi o powstańcu. Narodziła się polska, w pełni uzmysławiana świadomość patriotyczna Borowicza. Oczywiście, miały na to wpływ i inne poprzednie doświadczenia chłopca, który bez pośpiechu zaczynał rozumieć, że nie wybrał najlepszej z dróg. Zygier najprawdopodobniej został wyrzucony z gimnazjum w Warszawie za czytanie niedozwolonych poprzez zaborców polskich książek ("nieprawomyślność") - zresztą znakomicie znał polską literaturę, szczególnie patriotyczną, romantyczną. To tragiczne doświadczenie nie załamało go, nie zmieniło postawy chłopca, jednakże w Klerykowie został poddany ścisłemu nadzorowi. Ciągle miał odwagę przeciwstawiać się rusyfikacyjnym wysiłkom nauczycieli. Jego recytacja Reduty Ordona była dla całej klasy pewnym szokiem, ukształtowała patriotyczną postawę rówieśników. Wywarta także wielkie wrażenie na Sztetlerze, lękliwym nauczycielu j. polskiego. Zdumienie uczniów klerykowskiego gimnazjum budziła rozległość lektur przybysza z Warszawy.
Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa
Emilia Korczyńska niechętnie opuszcza łóżko, pokój. Interesuje się w pierwszej kolejności własnym stanem psychicznym i fizycznym, regularnie ucieka w świat urojeń, marzeń, absolutnie nie zajmuje się niczym w gospodarce. Realność, banalna i prostacka, nie spełnia jej wygórowanych oczekiwań rodem z romansów. W zasadzie nic ją w domu nie obchodzi, jest kobietą skrajnie egocentryczną, zapatrzoną w siebie. Nie pełni funkcji żony matki czy dziedziczki. Jest z kolei pretensjonalna, snobistyczna, ma osobliwe aspiracje kulturalne, jednakże po całych dniach czyta tylko bzdurne (precyzyjnie nie wiadomo jakie, z pewnością byty pośród nich pamiętniki francuskich dam) powieści.
Inny świat - Gustaw Herling-Grudziński
W obozie istniała specjalna sekcja (prowadzona poprzez kryminalnego więźnia) zajmująca się życiem duchowym skazanych, tak zwaną robotą kulturalno-wychowawczą. Wypożyczano im starannie dobrane, nieliczne książki: komunistyczne publikacje propagandowe, dzieła Stalina, część rosyjskiej klasyki. Miewały miejsce i pokazy filmowe i występy amatorskiego teatrzyku, co dostarczało więźniom nadzwyczajnie mocnych przeżyć emocjonalnych (stwarzało jednakże na chwilę iluzję wolności, było przypomnieniem świata za drutami), może nawet ważniejszych od dodatkowej porcji chleba. Natalia Lwowna, jedna z więźniarek, pożyczyła autorowi Zapiski z martwego domu Fiodora Dostojewskiego, rodzaj wspomnień wielkiego pisarza ze zsyłki na Syberię. Ta podręcznik jest bardzo regularnie przywoływana w dziele Herlinga-Grudzińskiego, stanowi pewien pkt. odniesienia, skłania do porównań, a jej lektura w obozie o mato nie doprowadziła pisarza do samobójstwa