Co to jest Goya y Lucientes Francisco Jose

Co oznacza GOYA Y LUCIENTES FRANCISCO JOSE: rysownik i grafik hiszp., jeden z najwybitniejszych i ponadczasowych twórców europ. Był malarzem na dworze hiszp. zarówno za Karola IV, jak Józefa Bonapartego i Ferdynanda VII. Początkowo malował freski (na przykład kościół w Saragossie), projekty gobelinów do wnętrz rezydencji królewskich, które przyniosły mu sławę w kręgach arystokratycznych i artystycznych i posadę nadwornego malarza. Dolegliwość, którą przeszedł w latach 1792-93, spowodowała nieodwracalną utratę słuchu, mimo której dalej znakomicie pracował. Odsunął się dopiero w okresie prześladowań po wojnie z Francją, a ostatnie lata życia spędził na dobrowolnym wygnaniu w Bordeaux. Był wybitnym portrecistą, malował ukazując zarówno chwilowe nastroje, odczucia, jak głęboką wewnętrzną prawdę psychologiczną przedstawianych osób (na przykład Portret Teresy Luizy de Sureda, Portret księżnej Alba, Rodzina Karola IV), aczkolwiek także portretował konwencjonalnie i dekoracyjnie (Portret markizy de Pontejos). Mistrz rysunku i koloru, wielokrotnie potem naśladowany rysownik specyficznych scen rodzajowych Maja naga, Maja ubrana. Jego twórczość ulegała wielu przemianom. W okresie dolegliwości twórcy powstał wstrząsający cykl 80 rycin Kaprysy, w okresie wojen napoleońskich cykl rycin Okropności wojny - jedno z najdrastyczniejszych oskarżeń okrucieństwa i bezsensu wojny w dziejach sztuki, na przykład Trzeci maja 1808, Rozstrzelanie powstańców madryckich. Gdy G. samotnie przebywał w Quinta del Sordo, powstał mroczny cykl rycin Przysłowia, pośród nich wstrząsające malowidło na ścianie domu, gdzie mieszkał: Saturn pożerający swoje dzieci. Z ogromnym mistrzostwem malował także walki byków, pod koniec życia także proste obrazy przedstawiające życie codzienne, na przykład Nosiciel wody. Różnorodność podejmowanych tematów, ciągłe poszukiwania, przemiany twórcze, przedmioty satyry, groteski, fantastyki, słowo głębokich ludzkich uczuć zwątpienia i grozy, przeczucia podświadomości, a zarazem różnorodność formalna, doskonałość techniczna uczyniły z G. artystę. Kolejni teoretycy dopasowywali go do swoich czasów, kolejni artyści widzieli w nim swojego prekursora, G. jednak pasuje do każdego modułu i wymyka się wszelkim porównaniom. Jego sztuka jest ponadczasowa i uniwersalna