Co to jest Stanisław Barańczak

Co oznacza BARAŃCZAK STANISŁAW: pisarz, krytyk i teoretyk lit., tłumacz; absolwent polonistyki UAM w Poznaniu, kierownik literacki Teatru Ósmego Dnia (1964-69), red. "Nurtu" (1967-71), współpracownik "Odry" (1967-75), red. "Zapisu". Za polit. poglądy objęty całkowitym zakazem druku, wyrzucony z UAM (1977). Od 1981 mieszka w stanach zjednoczonych ameryki, wykłada lit. pol. w Harvard University. Współred. "Zeszytów Literackich" (od 1983), red. naczelny nowojorskiego "The Polish Review" (1987-90). Debiutował zbiorem literaturze Korekta twarzy (1968); autor tomików wierszy, między innymi Jednym tchem (1970), Dziennik poranny (1972); w drugim obiegu opublikował Sztuczne oddychanie (1974), Ja wiem, iż to niesłuszne (1977), Tryptyk z betonu (1980), Atlantyda (1983), już formalnie Widokówka z tego świata (1988), Tablica z Macondo (1990), Zwierzęca zajadłość (1991), Podróż zimowa (1994), Bóg Trąba i Ojczyzna (1995). Poezję B. cechuje ścisłość i ekonomia konstrukcji językowej, widoczna w eksploatacji wieloznaczności słownictwa i składni, grze dźwięków, rytmów i znaczeń, jest rezultatem kompozycyjnej wirtuozerii. Autor studiów krytycznych o literaturze M. Białoszewskiego (Język poetycki Mirona Białoszewskiego), Z. Herberta (Uciekinier z Utopii); antologii Pisarz pamięta. Antologia literaturze świadectwa i sprzeciwu 1944-1984. Twórczość przekładowa stanowi ważną część pisarstwa B., między innymi tłum. dramaty W. Szekspira, z angielskiego: poezję metafizyczną XVII w., amer. lirykę miłosną. Na jęz. z angielskiego: (razem z irl. pisarzem S. Heaneyem, Nobel 1995) przeł. Treny J. Kochanowskiego. Laureat wielu nagród, między innymi PEN Clubu (1989)