Definicja Mogiły Grobu Motyw

Co to jest Motyw grobu, mogiły:
Poezja:
Biblia - grób Chrystusa
Antygona  -Sofokles ( symboliczny grób Polinejkesa)
legenda o Chmielnie (kochankowie pokochani po dwóch rożnych stronach kościoła, z grobów wyrosły pnącza, złączyły się na szczycie kościoła i zakwitły kwiatem chmielu)
Dzieje Tristana i Izoldy
Na sokalskie mogiły - Jan Kochanowski
Żale Sarmaty nad grobem Zygmunta Augusta - Franciszek Karpiński
Maria - Antoni Malczewski
Lilie, Grób potockiej, Mogiły haremu - Adam Mickiewicz
Grób Agamemnona - Juliusz Słowacki
Nad Niemnem, Gloria victis - Eliza Orzeszkowa
Nie-boska komedia - Zygmunt Krasiński
Romeo i Julia - William Szekspir
Zagłada domu Usherów - Edgar Allan Poe
Sztuka:
Malarstwo starożytnego Egiptu
Rafael Santi Złożenie do grobu
Video:
Katyń - reż. Andrzej Wajda
Bazylika Grobu Pańskiego -  reż. Jacek Piotrowski, Tadeusz Szyma
Opracowanie motywu grobu, mogiły:
Zagadnienia zgonu zawsze stały w centrum zainteresowania sztuki, nic zatem dziwnego, iż grób jest jednym z w najwyższym stopniu trwałych i powszechnych w różnych literaturach narodowych motywów. Grobowa sceneria, jak to np. miało miejsce w romantyzmie, bywała punktem wyjścia do najszerszych refleksji o ziemskim trwaniu i przemijaniu, życiu pozagrobowym, lecz również o kwestiach socjalnych, historycznych. Regularnie mogiła stanowiła znak pamięci (zbiorowej albo indywidualnej), grób najbliższej osoby stawał się centralnym miejscem świata dla tego, kto pozostawał przy życiu. Po utracie niepodległości, specyfiką polskiej literatury były nieprzeliczone obrazy ojczyzny spoczywającej w grobie. Nareszcie groby, co także istotne, pomagały i pomagają budować w utworach nastrój grozy, atmosferę niesamowitości, a cmentarze bywają przedsionkiem zaświatów.
Biblia
Po uzyskaniu zgody Piłata, uczniowie zdjęli z krzyża Jezusa. Wieczorem, w dniu zgonu (tak nakazywał żydowski obyczaj) Jego ciało owinięto w płótno (głowę owinięto całunem) i złożono do grobu. Zwłoki zostały złożone w grobie wykutym w skale, który należał do Józefa z Arymatei, ucznia Jezusa i człowieka zamożnego. Wejście do grobu zamknięto ogromnym głazem, a raczej kamiennym kotem, toczonym w specjalnym wyżłobieniu. W składaniu zwłok do grobu brali udział uczniowie Chrystusa i dwie kobiety: Maria Magdalena i druga Maria. Grobu Chrystusa nie powiodło się odnaleźć, być może był on położony w miejscu dzisiejszej bazyliki Grobu Świętego w Jerozolimie.
Dzieje Tristana i Izoldy
Władca Marek sprowadził ciała Tristana i Izoldy do Kornwalii, zmarłych pochowano w kaplicy. Z grobu Tristana wyrósł ciągle odrastający krzak głogu, którego gałęzie zanurzały się w grobowcu Izoldy. Marek zabronił obcinania krzaka, symbolu miłości silniejszej od zgonu, trwalszej od niej: kochankowie mieli nadzieję, iż zgon nareszcie zapewni im wspólne, wieczne szczęście, miłość odniesie zwycięstwo w świecie pozaziemskim.
Lilie - Adam Mickiewicz
Pani zabiła pana (a więc męża), a dokonawszy zbrodni, grzebie go w gaju, "l Na łączce przy ruczaju, l Grób lilią zasiewa". Zbrodnia nie pozostała bez kary (to przesłanie ballady), zabity pojawił się w cerkwi (z lilii rosnących na jego grobie upleciono wianki - "kwiat rwany na mym grobie"), pod której gruzami legła zarówno żona, jak i bracia. Ruiny świątyni stały się ich grobem. Roślina, drzewo albo kwiat, rosnąca na grobie i ujawniająca okoliczności, tajemnice zgonu umarłych to dość częste w poezji ujęcie, obraz.
Grób Agamemnona - Juliusz Słowacki
Wiersz należy do ekipy utworów zainspirowanych ogromną podróżą Słowackiego na Wschód. Punktem wyjścia do całej sytuacji narracyjnej jest przywołanie obrazu pobytu podmiotu lirycznego w miejscu ówcześnie uważanym za grób Agamemnona (w rzeczywistości był to skarbiec Atreusza): "siedzę cichy w kopule podziemnej, l Co krwią Atrydów zwalona okrutną". Odniesienia do historii starożytnej, bardzo rozległa perspektywa historiozoficzna narzuca podmiotowi lirycznemu przekonanie o powtarzalności w dziejach niektórych mechanizmów.
Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa
Wokół dwóch ogromnych symboli związanych ze śmiercią, grobu Jana i Cecylii i powstańczej mogiły koncentrują się opowieści nadające utworowi perspektywę mityczno-historyczną, pokazujące korzenie ukazanego świata: odległe (czasy jagiellońskie) i bliskie (1863 rok). Grób Jana i Cecylii symbolizuje start rodu Bohatyrowiczów, łączy pokolenia, jest najważniejszą częścią rodowej tradycji. Mogiła powstańców to znak narodowej pamięci o 1863 roku, jedności narodowej, nadziei na ponowne zjednoczenie, wolność, również przypomnienie bohaterskiej zgonu żołnierzy stworzenia: zarówno z dworu, jak i zaścianka. Mogiła pełni w powieści rolę nie tylko pomnika, wpływa także na losy współczesnych bohaterów, szczególnie Jana i Justyny.
Gloria victis - Eliza Orzeszkowa
Lecący nad światem wiatr zatrzymał się przy mogile bezimiennych bohaterów stworzenia styczniowego. Zginęli młodo, na ich grób rzucała płatki jedynie leśna róża. Wiatr położył się na mogile, drzewa opowiedziały mu o krwawej bitwie powstańców. Wiatr, wysłuchawszy opowieści, płakał. Dowiedział się, iż po wielu latach od bitwy na polanę przyszła Aniela (w bitwie polegli jej brat i narzeczony), ustawiła na mogile mały krzyż, który przyniosła ze sobą. Długo opłakiwała dwóch najbliższych sobie mężczyzn. Płynął czas, las żył swoim życiem, na polanę przylatywały ptaki, rosły nowe rośliny, przychodziły zwierzęta, po latach następowały jesienie, po zimach przychodziła wiosna. Tylko dwie rzeczy były niezmienne: samotność z obliczem niemym i nieśmiertelny strumień czasu ciągle powtarzający: Vae victis! Vae victis!