Co to jest Polskie Dialekty

Co oznacza DIALEKTY POLSKIE: współcześnie odznacza się pięć odmian języka narod.: 1) d. małopolski obejmuje między innymi gwarę podhalańską, krakowską, sądecką, żywiecką, kielecką. Ich właściwością wspólną jest mazurzenie (wymowa głosek oznaczonych literami sz, ż, cz, dż jak s, z, c, dz), największą odrębność zachowała podhalańska: archaiczna końcówka -ech w 1.os., na przykład byłech, spółgłoska -ch na końcu wyrazu wymawiana jak -k; występowanie dźwięcznego h; akcent wyrazowy na pierwszej sylabie; 2) d. wielkopolski charakteryzuje: ścieśnienie samogłosek e/ę, na przykład zymby (zęby); dyftongiczna wymowa samogłosek, na przykład kueza (koza), guyra (góra), tue (to); 3) d. śląski różniący się w części północnej, gdzie występuje mazurzenie, i południowej (Śląsk Cieszyński), tak zwany sziakanie, a więc jednakowa wymowa szeregów sz, ż, cz, dż i ś, ź, ć, dź jako zmiękczonej głoski pierwszego z nich, na przykład sziano (siano). Ponadto na całym terenie: wymowa samogłoski ę bliska a, na przykład kans (kęs), zanik nosowości na końcu wyrazu, na przykład lubią muzyka (zam. muzykę); 4) d. mazowiecki - istotne cechy fonetyczne to: mazurzenie, wymowa samogłosek nosowych ą jak o, ę jak e, na przykład wzioł (wziął). Największą odrębnością fonetyczną charakteryzują się Kurpie; 5) d. pomorski z najwyraźniejszym wydzieleniem Kaszub charakteryzujących się: wymową głosek s, z, c, dz zamiast ś, ź, ć, dź, na przykład sedzec (siedzieć) i dyftongiczną wymową spółgłosek, mocnym zmiękczeniem głosek ki, gi brzmiących ci, dzi, ruchomym akcentem wyrazowym