Co to jest Muzyce W Barok
Co oznacza BAROK W MUZYCE:
zaczął się we
Włoszech z końcem XVI w., trwał do końca 1730 r.; w innych państwach rozwinął się około 20 lat potem. W b. nastąpił jeden z największych przełomów w dziejach muzyki. Najpierw było to ostre przeciwstawienie się muzyce renesansu. Camerata Florencka dążyła do wskrzeszenia dramatu antycznego, postulując sztukę opartą na supremacji tekstu (monoda akompaniowana). W ten sposób powstał nowy gatunek - opera. Dla zabezpieczenia wyrazistości słowa wykształcił się rodzaj współdziałania sylabicznego muzyki i słowa noszący nazwę recytatywu. Dalszych zmian dokonała twórczość kompozytorów szkoły weneckiej, zwł. C. Monteverdiego. Drugą metodą reprezentatywną dla b. była kantata (A. Grandi, A. Stradelli, A. Scarlatti), przeobrażona potem poprzez J.S. Bacha, który rozbudował w niej partie chóralne i wprowadził środki polifoniczne. Środkowy moment b. obejmuje tak zwany styl bel canto, którego reprezentantami byli L. Rossi i F. Cavalli. Zapoczątkowano wtedy w operze tak zwany szkołę neapolitańską, której kluczową właściwością były partie popisowe z charakterystyczną koloraturą wokalną.
W b. powstał także nowy gatunek muzyki rel. - oratorium (G. Carissimi,
H. Schtz, G.F. Hndel, J.S. Bach). Z kancony powstała sonata. Z kolei forma kontrapunktyczna fuga najdoskonalszą postać dostała w twórczości Hndla i Bacha. Z praktyk improwizacyjnych powstała toccata. Szczególny typ form wariacyjnych reprezentują chaconne, passacaglia i wariacje chorałowe; na gruncie tych form powstała zasada kształtowania formy zwana ewolucjonizmem, polegająca na rozwijaniu melodyki opartej na motywie czołowym. Wykształciły się ważne zmiany strukturalne dzieł muzycznych, między innymi powstało basso continuo, które przyczyniło się do wyodrębnienia głosu basowego jako podstawy harmonicznej, i sopranu realizującego linię melodyczną, również do podziału instrumentów na tak zwany podstawowe (instrumenty klawiszowe) i ornamentalne (instrumenty prowadzące melodię). Zmiany w dziedzinie rytmiki doprowadziły do swobody rytmicznej (na przykład C. Monteverdi). Znakomitymi przedstawicielami muzyki b. w Polsce byli: M. Zieliński, J. Różycki, S.S. Szarzyński
Włoszech z końcem XVI w., trwał do końca 1730 r.; w innych państwach rozwinął się około 20 lat potem. W b. nastąpił jeden z największych przełomów w dziejach muzyki. Najpierw było to ostre przeciwstawienie się muzyce renesansu. Camerata Florencka dążyła do wskrzeszenia dramatu antycznego, postulując sztukę opartą na supremacji tekstu (monoda akompaniowana). W ten sposób powstał nowy gatunek - opera. Dla zabezpieczenia wyrazistości słowa wykształcił się rodzaj współdziałania sylabicznego muzyki i słowa noszący nazwę recytatywu. Dalszych zmian dokonała twórczość kompozytorów szkoły weneckiej, zwł. C. Monteverdiego. Drugą metodą reprezentatywną dla b. była kantata (A. Grandi, A. Stradelli, A. Scarlatti), przeobrażona potem poprzez J.S. Bacha, który rozbudował w niej partie chóralne i wprowadził środki polifoniczne. Środkowy moment b. obejmuje tak zwany styl bel canto, którego reprezentantami byli L. Rossi i F. Cavalli. Zapoczątkowano wtedy w operze tak zwany szkołę neapolitańską, której kluczową właściwością były partie popisowe z charakterystyczną koloraturą wokalną.
W b. powstał także nowy gatunek muzyki rel. - oratorium (G. Carissimi,
H. Schtz, G.F. Hndel, J.S. Bach). Z kancony powstała sonata. Z kolei forma kontrapunktyczna fuga najdoskonalszą postać dostała w twórczości Hndla i Bacha. Z praktyk improwizacyjnych powstała toccata. Szczególny typ form wariacyjnych reprezentują chaconne, passacaglia i wariacje chorałowe; na gruncie tych form powstała zasada kształtowania formy zwana ewolucjonizmem, polegająca na rozwijaniu melodyki opartej na motywie czołowym. Wykształciły się ważne zmiany strukturalne dzieł muzycznych, między innymi powstało basso continuo, które przyczyniło się do wyodrębnienia głosu basowego jako podstawy harmonicznej, i sopranu realizującego linię melodyczną, również do podziału instrumentów na tak zwany podstawowe (instrumenty klawiszowe) i ornamentalne (instrumenty prowadzące melodię). Zmiany w dziedzinie rytmiki doprowadziły do swobody rytmicznej (na przykład C. Monteverdi). Znakomitymi przedstawicielami muzyki b. w Polsce byli: M. Zieliński, J. Różycki, S.S. Szarzyński
- Wyraz Buck Pearl:
- Co znaczy nowelistka amer., laureatka Nagrody Nobla (1938). Rodzice B. prowadzili działalność misyjną w Chinach, tam także spędziła połowę życia. Na stałe w stanach zjednoczonych ameryki zamieszkała w 1934 barok w muzyce co znaczy.
- Wyraz Brodski Iosif:
- Co znaczy dramaturg, eseista, tłumacz, laureat Nagrody Nobla (1987). Uczeń i duchowy spadkobierca A. Achmatowej; za swojego mistrza uważał H. Audena, czerpał także inspiracje z twórczości z angielskiego barok w muzyce krzyżówka.
- Wyraz Błąd Leksykalny:
- Co znaczy niewłaściwym znaczeniu, na przykład zabezpieczyć w znaczeniu zapewnić. Wyróżniamy błędy oparte na skojarzeniach fonet., na przykład Kobiety były otoczone powszednią (zamiast powszechną) czcią barok w muzyce co to jest.
- Wyraz Barba Eugenio:
- Co znaczy teoretyk teatru, w l. 1961-63 uczestniczył w pracach Teatru 13 Rzędów J. Grotowskiego w Opolu. Napisał pierwszą książkę o Grotowskim Alla ricerca del teatro perduto (1965), uważał go za swojego barok w muzyce słownik.
- Wyraz Bradbury Ray:
- Co znaczy powieściopisarz, klasyk science fiction. Akcja powieści 451 Fahrenheita (1957) rozgrywa się w świecie, gdzie posiadanie i czytanie książek są surowo zabronione, z kolei cykl tematycznie powiązanych barok w muzyce czym jest.
Czym jest barok w muzyce znaczenie w Słownik pisownia B .
- Dodano:
- Autor:
Omnibus