Definicja Symbole Tatr-Mieszkańcy górskich stoków

Gdzie jest SYMBOLE TATR-MIESZKAŃCY GÓRSKICH STOKÓW Mieszkańcy górskich stoków W najwyższym stopniu charakterystycznym mieszkańcem górskich hal i turni jest kozica. Podobna nieco do zwykłej kozy, jest zwierzęciem przystosowanym do życia w skrajnie trudnym, górskim terenie. Występuje w skalistych górach Europy i Azji Mniejszej, w Polsce i na Słowacji – jedynie w Tatrach. Kozice słyną z zdolności poruszania się po skalnych turniach i urwiskach, gdzie człowiek musiałby już korzystać sprzętu do wspinaczki. Lecz, jak mówią górale, „koza mo śtyry nogi, a pon ino dwie”. Populacja kozicy w Tatrach stale się wymienia. Wpływ na liczebność kierdeli mają warunki pogodowe, dostępność pożywienia, liczba drapieżników, kłusownictwo i masowy ruch turystyczny. Kozica jest zwierzęciem ciekawskim. Jeżeli widzi coś niezwykłego, lubi to sprawdzić, więc czasem podchodzi blisko nawet do człowieka. Lecz hałaśliwą wycieczkę omija z daleka. Kozice połowę swego życia spędzają na poszukiwaniu żywności. Są zwierzętami roślinożernymi, wybierają więc żyzne murawy górskie z kwiatami kozłowca, ostróżki czy marchwicy. Dożywają średnio 10 lat. Wrogiem kozic jest orzeł, niedźwiedź i ryś. Ulubionym miejscem ich występowania są Tatry Bielskie, lecz i w Tatrach Wysokich mają stałe żerowiska.Świstak zamieszkuje tatrzańskie piętro turni. Zimę przesypia, za głęboko w norach, które tworzą wielometrowy labirynt korytarzy. Łatwiej tego gryzonia usłyszeć, niż zobaczyć tego w górskich trawach. Charakterystycznym gwizdem ostrzega przed niebezpieczeństwem. Młode przychodzą w czerwcu. Mimo ścisłej ochrony, wprowadzonej już w 1868 roku, świstak jednym celem kłusowników. TowarzystwoTatrzańskie.
W XIX wieku chodzenie po Tatrach stało się modne. Zainteresowanie i miłość do gór były wtedy wyrazem patriotyzmu. Kult „tatrzańskości” połączył Polaków do tego stopnia, Iż 3 sierpnia 1873 roku w dworze w Kuźnicach założono Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie. Jego prezesem został kapitan armii austriackiej, poseł na sejm galicyjski, Feliks Pławicki. Rok potem zmieniono statut GTT. Z nazwy usunięto przymiotnik „galicyjskie”, a do głosu doszli Maksymilian Nowicki, Walery Eljasz i Leopold Świerz, którzy poprzez kolejne dziesięciolecia urzeczywistniali cele Towarzystwa Tatrzańskiego. Realizowano je przez zachęcanie do zwiedzania Tatr, budowę ścieżek i schronisk, naukowe badanie gór, utrzymywanie straży górskiej, ochronę kozic i świstaków, wspieranie góralszczyzny i rodowitego przemysłu górskiego. W 1919 roku Towarzystwo Tatrzańskie zmieniło nazwę na Polskie Towarzystwo Tatrzańskie. W roku 1933 zrzeszało ono blisko 20 tys. osób. Trzy lata potem sprzeciwiło się niszczeniu przyrody Tatr przez budowę kolejki na Kasprowy Wierch. W 1950 roku PTT zostało połączone z PTK w Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.W 1981 roku w Krakowie podjęto próby reaktywacji stowarzyszenia. Rejestracja PTT nastąpiła w 1989 roku. Współcześnie PTT zrzesza blisko 2 tys. miłośników gór. Propaguje turystykę indywidualną, uprawianą w małych ekipach, narciarstwo (także wysokogórskie) i alpinizm. Towarzystwo wydaje rocznik „Pamiętnik PTT”