Co to jest Teatru Reforma Wielka

Co oznacza WIELKA REFORMA TEATRU: wielopostaciowe zdarzenie zapoczątkowane na przełomie XIX iXX w. poprzez Meiningeńczyków, którego podłożem był postęp wielu eksperymentalnych scen wEuropie. W1887 A. Antoine otworzył Thtre Libre, aw 1906 r. objął dyrekcję Odeonu, zakładając, iż teatr może być "trybuną, kazalnicą, szkołą". Na przełomie wieków powstał także wParyżu teatr pisarzy imalarzy Thtre dArt (Teatr Sztuki). W1898 wMoskwie powstał zinicjatywy K. Stanisławskiego MChAT. W1901 Christomatos otworzył wAtenach Nea Skini, w1904 S. Havesi wBudapeszcie Theatr Thalia, aw 1905 W. Meyerhold stanął na czele Teatru-Studia przy MChAT. A. Appia łącząc praktykę imyśl teatralną, odnowił estetykę teatru w pierwszej kolejności poprzez pomysły inscenizacyjne, tworząc teatr ruchu, przestrzeni, teatr światła iteatr ciała, wktórym bardzo istotną rolę odgrywała muzyka, wlatach 20. realizował także ogromne widowiska plenerowe. Z kolei wPolsce S. Wyspiański dostrzegł teatr jako najlepsze miejsce do syntezy sztuk: literaturze, muzyki, gry aktorskiej, malarstwa idramatu. Był pierwszym reżyserem, który stworzył teatr inscenizacji oparty na dramacie, ale będący syntetyczną inscenizacją. Wyspiański praktycznie wprowadził jako dramatopisarz, dekorator, reżyser nowy typ widowiska totalnego, które dopiero za sprawą E. Piscatora i L. Schillera zostało zrealizowane wlatach 20., określanego jako monumentalny znowym rodzajem architektury teatru. Inny ogromny wizjoner teatru E. Gordon Craig ustala przestrzeń teatralną zarówno przez ruch izmienność, jak cień, jasność, miejsce dla wyobraźni i budując scenę architektoniczną, jak na przykład wprojektowanym dramacie Schody, gdzie są one równocześnie tematem, ramą igłówną postacią dramatu. Stosował syntetyczne dekoracje zrytmizowane ruchem światła punktowych reflektorów zkolorowymi filtrami. Szukał nowego tworzywa sztuki inowych sposobów budowania widowiska, tworząc ogromną koncepcję pracy inscenizatora podobnie jak Wyspiański. W. Meyerhold próbował zbudować scenę otwartą, obnażoną, ogołoconą, ruchomą mechaniczną konstrukcję - region gry. Piscator widział swój "teatr totalny" ze zmiennym układem przestrzennym, zokrągłym, otwartym terenem gry. Na uwagę zasługuje J. Copeau, który w okolicy J. Rouchgo, artysty Thtre des Arts, rozpoczął wcielać reformy Craiga, by w1913, założywszy Vieux-Colombier utworzyć koncepcję nagiej sceny. W okolicy tego nurtu przebiegała reforma sceny baletowej iteatru tańca zapoczątkowana poprzez S. Diagilewa i Balety Rosyjskie i I. Duncan. WNiemczech wtym czasie M. Reinhardt wcielał teorię Appii iGordona Craiga, inscenizując teatr masowy, zktórym objechał całą Europę iStany Zjednoczone. Największymi osiągnięciami Ogromnej Reformy było odrzucenie konwencji scenicznej, antykomercyjność, nowoczesne wizje przestrzeni scenicznej izobaczenie teatru jako dzieła sztuki, której artystą był wizjoner - reżyser