Co to jest Eliza Orzeszkowa

Co oznacza ORZESZKOWA ELIZA: poetka, publicystka idziałaczka społ. Twórczość O. można podzielić na trzy okresy, wpierwszym (1866-76) pisarkę charakteryzuje światopogląd pozytywistyczny, atwórczość wykazuje tendencje krytyczne wstosunku do życia iobyczajów ziemiaństwa. Debiut lit. to opowiadanie Obrazek zlat głodowych ("Tygodnik Ilustrowany" 1866). Powieści tego okresu to między innymi Pamiętnik Wacławy (1871), Pan Graba (1872), Pompalińscy (1876), Maria (1877) i Marta (1873). Dojrzały moment twórczości (1877-91) datuje się od druku powieści Meir Ezofowicz (1878). Konflikty społ. inarod. ukazane wpowieści realistycznej, różnorodność tematyki, równocześnie rozczarowanie do haseł pozytywistycznych to cechy charakterystyczne tego okresu. W najwyższym stopniu znane pozycje to opowiadania: Zróżnych sfer (t. 1-3, 1879-82), Widma (1881) i powieści między innymi Niziny (1885), Cham (1888) iNad Niemnem (1888) - epicki opis zżycia drobnej szlachty iziemiaństwa zadresowaną do młodego pokolenia ideą łączenia się iodrodzenia wtradycjach powstańczych. Wostatnim okresie (1892-1910) O. odrzuca antyklerykalizm zwracając się ku problematyce rel. ietycznej, wykazuje spore zainteresowanie życiem wewnętrznym jednostki pogłębiając analizę psychologiczną postaci lit. Forma stylistyczno-językowa utworów nasyconych liryzmem, pisanych piękną prozą poetycką stanowi szczytowe osiągnięcie warsztatu pisarskiego. Odpowiednikiem tego okresu twórczości jest powieść Dwa bieguny (1893) i opowiadania Melancholicy (1896), Ad astra (1904), Ipieśń niech zapłacze (1905). Osobiste wspomnienia nawiązujące do stworzenia 1863 ukazały się wtomie opowiadań Gloria victis (1910)