Co to jest Metafora

Co oznacza METAFORA: najpopularniejszy inajstarszy środek ekspresji jęz., ułatwiający wyrażenie myśli, doznań, uczuć. 1) Wtradycji językoznawczej najstarsza inajważniejsza zfigur stylistycznych, zwrot, wyrażenie albo wyrazy świadomie zastosowane wwypowiedzi wcelu uzyskania ich brzmieniowych, znaczeniowych iuczuciowych walorów do wzmocnienia ekspresywności języka, jego obrazowości albo emocjonalności, na przykład Łąka się śmieje - śmiech człowieka został "przeniesiony" na przyrodę. Wyróżniamy różne rodzaje metafor: antropomorfizacja, metonimia, onomatopeja, synekdocha, animizacja, personifikacja, oksymoron, hiperbola. 2) Wjęzyku potocznym m. są obecne wutartych zwrotach frazeologicznych, na przykład gołębie serce, kwaśna mina, sokoli wzrok. 3) Wznaczeniu lit. już Arystoteles wPoetyce wyróżnił 4 metody tworzenia m.: a) przeniesienie nazwy zgatunku na rodzaj, na przykład wzdaniu Okręt mi tutaj stoi - słowo stoi jest użyty przenośnie zamiast "jest zakotwiczony"; b) przeniesienie nazwy zrodzaju na gatunek, na przykład Tysiącznych czynów wspaniałych dokonał Odyseusz - słowo tysiącznych został użyty przenośnie zamiast "wielu"; c) przeniesienie nazwy zgatunku na gatunek, na przykład Spiżem duszę wyczerpał iodciął hartownym spiżem - wyrazy ciąć iczerpać oznaczają "odcięcie czegoś"; d) zastępowanie poprzez analogię, na przykład Czara ma się tak do Dionizosa, jak tarcza do Aresa - zastępując nazwę tarcza nazwą czara można zamiast dopełnienia Dionizosa użyć przydawki "bez wina", wyrażającej brak istotnej cechy czary. Tak rozumiana m. odpowiada pojęciu tropu, stosowanego wantycznej retoryce iwspółcz. stylistyce. Źródłem metaforyki rozumianej jako zasób m. wliteraturze jest antyk. Można wyróżnić na przykład: m. żeglarskie znane poetom rzym., którzy mieli zwyczaj porównywać komponowanie utworu lit. do podróży morskiej (Wergiliusza Georgiki, Pliniusz); m. osobowe, na przykład dla Homera ucieczka jest towarzyszem strachu, astrach synem Aresa, Pindar nazywa muzy córkami pamięci, deszcze dziećmi chmur, pieśni córkami muz, wBiblii znajdujemy ich bogactwo: "rzekłem więc zepsuciu, tyś jest moim życiem irobactwu, tyś jest moją matką isiostrą" (Hiob 17,4); upsalmisty spotykają się ze sobą Miłosierdzie iPrawda, Sprawiedliwość iPokój całują się wzajemnie (Ps 84, 11; 85, 10). Interesująca jest m. książki jako dziecka (w Uczcie Platona iu Owidiusza) ulubiona również wliryce renesansowej
P. Ronsarda ibarokowej L. Gongory; m. powiązane zjedzeniem, kluczowym ich źródłem jest Biblia, symbolem na przykład jest Ostatnia Wieczerza, również głodnych ispragnionych nazywa się błogosławionymi (Ew
J 4,15; 16, 27), naukę Chrystusa porównuje się do życiodajnego pokarmu; m. cielesne powiązane zodniesieniem intelektualnym, na przykład widzieć oczyma duszy, wyobraźni, sercem, spopularyzowane poprzez romantyków; m. teatralne (wszechświat to scena teatralna, aczłowiek jak lalka, dla M. Lutra historia świata jest Bożą grą marionetek, uJ. Kochanowskiego człowiek kukiełką)