Co to jest Kochanowski Jan, Joannes Cochanovius

Co oznacza KOCHANOWSKI JAN, JOANNES COCHANOVIUS: renesansowy pisarz jako pierwszy piszący polszczyzną lit., którego twórczość inspirowana była silnie antykiem. Pochodził zrodziny ziemiańskiej herbu Korwin. K. odbył studia uniwersyteckie między innymi wAkademii Krakowskiej (od 1544), wKrólewcu (1556), później kilkakrotnie wPadwie (1554-58), wktórej studiował klasyczne filologie pod kierunkiem F. Robortella, wybijając się pośród "nacji polskiej" jako pisarz-łacinnik; przeżył swą pierwszą miłość, podróżował do Neapolu, Francji, gdzie zetknął się z P. Ronsardem; powrócił do Polski (1559). Moment dworski K. wyznaczały związki zkręgiem magnatów, między innymi P. Myszkowskim (1563-64), mecenasem iprzyjacielem młodego poety i atmosfera renesansowego Krakowa iśrodowisko elity intelektualnej, między innymi Ł.Górnickiego, P. Nideckiego, A.Trzecieskiego. Czarnoleski moment życia poety wpłynął na wytężoną pracę lit. izatroskanie ospuściznę poetycką. Zmarł nagle wLublinie, wuroczystościach pogrzebowych uczestniczył między innymi władca Stefan Batory; zwłoki poety przywieziono do Zwolenia (k. Sycyny), do dziś kaplica Kochanowskich zwizerunkiem poety znajduje się tam wkościele, wCzarnolesie zaś - jego muzeum biograficzne. Właściwy debiut stanowią Pieśń opotopie ihymn Czego chcesz od nas, Panie, za twe hojne dary (1557), dalej idą z łaciny elegie miłosne Do Lidii, epigramaty, ody zgromadzone wtomie Elegiarum libri IV Foricoenia sive Epigrammatum libellus (1584); K. jest autorem różnorodnych form epickich, na przykład Zuzanna (1562), Szachy (1566), Elegia żałobna ośmierci Jana Tarnowskiego (1561), Pamiątka Janowi Baptyście hrabi na Tęczynie (1570), Zgoda (1564), Satyr lub Dziki mąż (1564), Proporzec lub Hołd pruski (1569); przekładu III księgi Iliady Homera; tragedii Odprawa posłów greckich (1578), której prapremiera teatralna odbyła się na Zamku Ujazdowskim wWarszawie wobecności króla Stefana Batorego ikrólowej Anny Jagiellonki; poetyckiego przekładu Psałterz Dawidów (1579), do którego muzykę ułożył M. Gomółka (1580); zbioru Pieśni w2 księgach, między innymi Pieśń świętojańska oSobótce, elegia Muza (1567), Trenów (1580), Lyricorum libellus (1580), Fraszek (1584). Pośmiertnie wydano zbiorowe dzieła poety wdrukarni Łazarzowej wKrakowie (1585-86). K. wpisał lit. pol. wwielkie dziedzictwo kultury gr.-rzym. ijudeochrześc. Artysta nowoczesnego jęz. poetyckiego, bogactwa form gat., stylist., wersyfikacyjnych itematów (od biesiadnego konceptu iintymnego miłosnego wyznania do elegijnej rozpaczy); uznany za najwybitniejszego poetę pol. do czasów A. Mickiewicza