Definicja Motyw kosmogoni, stworzenia świata
Definicja z ang. Cosmogony theme, creation of the world, z niem. Thema Kosmogonie, Erschaffung der Welt.
Co to jest Motyw kosmogoni, stworzenia świata:
Motyw kosmogonii, powstania świata:
Poezja:
Biblia
Mitologia
Oda do młodości, Dziady cz. III (ogromna Improwizacja) - A. Mickiewicz
Pieśń XXV - J. Kochanowski
Ocalony - T. Różewicz
Kosmogonia starożytnych a kosmogonia biblijna:
Kosmogonia - opis powstania świata i człowieka.
Mityczna opowieść o stworzeniu świata bardzo jest różna od kosmogonii biblijnej. Uwaga ta nie dotyczy wyobrażeń ówczesnych ludzi o świecie przyrody. By określić więcej różnić warto prześledzić oba opisy stworzenia świata.
Odpowiednio z wierzeniami starożytnych Greków świat powstał z Chaosu złożonego z ziemi, ognia, wody i powietrza. Z chaosu wyłoniły się dwa potężne bóstwa Gaja (Ziemia) i Uranos (Niebo). Ich dziećmi byli: Tyfon, Gigantowie, Sturęcy, Cyklopi , Tytani i Kronos. Uranos strącił ich do Tartaru z zastrzeżeniem jednak Kronosa, który uknuł spisek z matką i strącił ojca z tronu, a z krwi Uranosa powstały trzy boginie zemsty Erynie. Rządy zaczął Kronos z Gają. Tata przeklął Kronosa: w przyszłości jego dzieci miały odebrać mu władzę. By tego uniknąć kolejno pożerał własne dzieci, a miał ich sześcioro. Gaja ostanie własne dziecko - Dzeusa, ukryła na ziemi, a mężowi dała do pożarcia kamień zawinięty w pieluchę. Dzeusem opiekowała się koza Amalteja (z jej złamanego rogu powstał róg obfitości, a ze skóry tarcza - egida). Gdy Zeus dorósł postanowił zwalczyć ojca. Poprosił matkę aby dała mu środek wymiotny, a ten zwrócił połknięte dzieci. Po 10 latach walk ostatecznie Dzeus pokonał ojca piorunami, a później rządził wspólnie z rodzeństwem: Hades, Posejdon, Hestia, Hera, Demeter. Dzeus dokonał również podziału władzy, sobie przydzielił niebo i ziemię wspólnie z Olimpem, Hadesowi podziemia, a Posejdonowi morza.
Biblijny opis powstania świata, zamieszczony został w Księdze Rodzaju. Mówi on, iż Bóg stworzył świat w 7 dni:
Bóg stworzył niebo i zimie. Ziemia była pustkowiem, a nad wodami uniosła się ciemność. Bóg stworzył światłość i oddzielił ją od ciemności. Światłość była dniem, a ciemność nocą.
Bóg stworzył sklepienie w środku wód, podzielił wody pod sklepieniem i powyżej sklepieniem. To sklepienie to niebo (firmament).
Bóg zebrał wody spod sklepienia w jedno miejsce i nazwał je morzem, a powierzchnię, która ukazała się po zebraniu wód, nazwał ziemią. Później rzekł, by ziemia wydała zielone rośliny. I tak się stało- ziemia wydała trawy, drzewa i owoce.
Bóg stworzył ciała niebieskie świecące na niebie. Tak powstało słonce, by rządziło dniem i księżyc by rządził nocą i gwiazdy, a wszystkie wspólnie by rządziły czasem:wyznaczył dni, pory roku i lata.
Bóg stworzył ryby i potwory morskie, które zaroiły wody i morskie i ptactwo, które latało nad ziemią.
Bóg stworzył na ziemi bydło i dzikie zwierzęta. I uczynił Bóg człowieka na obraz i podobieństwo własne - stworzył mężczyznę i niewiastę. Człowiek miał panować nad wszelkimi stworzeniami ziemskimi: nad rybami, ptactwem i zwierzętami.
Bóg odpoczął po trudzie tworzenia, pobłogosławił dzień siódmy i uczynił go świętym.
Ukazane zostało stwórcze działanie Boga w formie uroczystego hymnu na jego cześć. Autor w kilku strofach ukazał biblijny obraz powstania świata i człowieka. Stwórce działanie Boga polegało na następnym wymienianiu nazw rzeczy, które powstawały. Główne było powstanie człowieka na obraz i podobieństwo Boga. Tym samym człowiek jest wyjątkowy - to pan wszelkiego powstania. Utwór zbudowano rytmicznie, po każdej strofie występuje refren.
Jesteśmy teraz w stanie wskazać pewne cechy wspólne obu kosmogonii:
płaska ziemia,
zbliżona kolejność tworzenia: stworzenie światła i ciemności, nieba i ziemi, roślin i zwierząt
ludzie starożytni nic nie wiedzą o przekazie przyrody,
nie znają astronomii, ich zdaniem ziemia jest płaska a nad nią jest niebo
przed powstaniem świata nic nie istniało (pustka, chaos).
Biblijny przekaz ukazuje jedynego Boga, stwarzającego świat i człowieka. Biblia przeciwstawia się więc politeistycznym wierzeniom mitycznym, jest wyrazem monoteizmu (gr. monos- jedyny) a więc wiary w jednego Boga. Tę myśl przekazuje Księga Rodzaju nie tylko przez opis następnych działań Boga - Stwórcy, pośrodku sześciu dni, lecz i przez nadawanie nazwy: "I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nocą" Imię (nazwa) ma w Biblii miejsce szczególne, to co nie ma imienia nie istnieje, toteż akt tworzenia jest równocześnie nazywaniem. Imię odpowiada istocie człowieka (rzeczy) albo jego przymiotom. Poznać czyjeś imię, nazwę, oznacza to mieć dostęp do tajemnicy drugiego człowieka albo rzeczy, a więc w rezultacie mieć władzę. Dlatego w drugim opisie powstania człowieka Bóg chce zobaczyć jak Adam nazwie zwierzęta i ptactwo. Bóg przekazuje zatem panowanie nad światem przyrody człowiekowi, którego stworzył na swój obraz i podobieństwo. Wszystko zostało powołane do życia dzięki mocy stwórczej boga (słowem i czynem).
W mitologii świat powstał z Chaosu, z którego wyłoniły się dwie pary bogów, którzy dają start następnym bogom jak i ludziom. Nie ma zatem jednego stwórcy (politeizm), a bogowie nie są wieczni. Bogów porównuje się do sił natury. Dochodzi nawet do wali o władzę między ludźmi, a bogami i ostateczne podzielenie się władzą. Człowiek stworzony został z gliny pomieszanej ze łzami. Antyczny opis powstania świata to raczej ponura baśń, stanowi synonim radosnego tworzenia w Biblii. Bóg kocha świat i ludzi od samego ich stworzenia. Natomiast antyczna opowieść jest jedynie produktem ludzkiej wyobraźni, jak z resztą wszystkie mity. Jest jedynie straszną opowieścią, gdzie główne to jest kto zdobędzie walkę nad światem.Bóstwa zajmują się jedynie sobą, spiskują i zabijają się na wzajem. Jedynym wyjątkiem był Prometeusz, który postanowił dać słabemu i nagiemu człowiekowi ogień, nauczył również go wielu przydatnych rzeczy. Zupełnie innymi przesłankami kieruje się Bóg, stworzył dla człowieka świat najlepszy - raj, co było wyrazem bezinteresownej miłości. Ludzie żyli tam w harmonii wspólnie ze zwierzętami i niczego im nie brakowało. To, iż Adam i Ewa zostali wygnani z raju, było wyłącznie ich winą, złamali boskie prawo i musieli opuścić najlepszy świat
Poezja:
Biblia
Mitologia
Oda do młodości, Dziady cz. III (ogromna Improwizacja) - A. Mickiewicz
Pieśń XXV - J. Kochanowski
Ocalony - T. Różewicz
Kosmogonia starożytnych a kosmogonia biblijna:
Kosmogonia - opis powstania świata i człowieka.
Mityczna opowieść o stworzeniu świata bardzo jest różna od kosmogonii biblijnej. Uwaga ta nie dotyczy wyobrażeń ówczesnych ludzi o świecie przyrody. By określić więcej różnić warto prześledzić oba opisy stworzenia świata.
Odpowiednio z wierzeniami starożytnych Greków świat powstał z Chaosu złożonego z ziemi, ognia, wody i powietrza. Z chaosu wyłoniły się dwa potężne bóstwa Gaja (Ziemia) i Uranos (Niebo). Ich dziećmi byli: Tyfon, Gigantowie, Sturęcy, Cyklopi , Tytani i Kronos. Uranos strącił ich do Tartaru z zastrzeżeniem jednak Kronosa, który uknuł spisek z matką i strącił ojca z tronu, a z krwi Uranosa powstały trzy boginie zemsty Erynie. Rządy zaczął Kronos z Gają. Tata przeklął Kronosa: w przyszłości jego dzieci miały odebrać mu władzę. By tego uniknąć kolejno pożerał własne dzieci, a miał ich sześcioro. Gaja ostanie własne dziecko - Dzeusa, ukryła na ziemi, a mężowi dała do pożarcia kamień zawinięty w pieluchę. Dzeusem opiekowała się koza Amalteja (z jej złamanego rogu powstał róg obfitości, a ze skóry tarcza - egida). Gdy Zeus dorósł postanowił zwalczyć ojca. Poprosił matkę aby dała mu środek wymiotny, a ten zwrócił połknięte dzieci. Po 10 latach walk ostatecznie Dzeus pokonał ojca piorunami, a później rządził wspólnie z rodzeństwem: Hades, Posejdon, Hestia, Hera, Demeter. Dzeus dokonał również podziału władzy, sobie przydzielił niebo i ziemię wspólnie z Olimpem, Hadesowi podziemia, a Posejdonowi morza.
Biblijny opis powstania świata, zamieszczony został w Księdze Rodzaju. Mówi on, iż Bóg stworzył świat w 7 dni:
Bóg stworzył niebo i zimie. Ziemia była pustkowiem, a nad wodami uniosła się ciemność. Bóg stworzył światłość i oddzielił ją od ciemności. Światłość była dniem, a ciemność nocą.
Bóg stworzył sklepienie w środku wód, podzielił wody pod sklepieniem i powyżej sklepieniem. To sklepienie to niebo (firmament).
Bóg zebrał wody spod sklepienia w jedno miejsce i nazwał je morzem, a powierzchnię, która ukazała się po zebraniu wód, nazwał ziemią. Później rzekł, by ziemia wydała zielone rośliny. I tak się stało- ziemia wydała trawy, drzewa i owoce.
Bóg stworzył ciała niebieskie świecące na niebie. Tak powstało słonce, by rządziło dniem i księżyc by rządził nocą i gwiazdy, a wszystkie wspólnie by rządziły czasem:wyznaczył dni, pory roku i lata.
Bóg stworzył ryby i potwory morskie, które zaroiły wody i morskie i ptactwo, które latało nad ziemią.
Bóg stworzył na ziemi bydło i dzikie zwierzęta. I uczynił Bóg człowieka na obraz i podobieństwo własne - stworzył mężczyznę i niewiastę. Człowiek miał panować nad wszelkimi stworzeniami ziemskimi: nad rybami, ptactwem i zwierzętami.
Bóg odpoczął po trudzie tworzenia, pobłogosławił dzień siódmy i uczynił go świętym.
Ukazane zostało stwórcze działanie Boga w formie uroczystego hymnu na jego cześć. Autor w kilku strofach ukazał biblijny obraz powstania świata i człowieka. Stwórce działanie Boga polegało na następnym wymienianiu nazw rzeczy, które powstawały. Główne było powstanie człowieka na obraz i podobieństwo Boga. Tym samym człowiek jest wyjątkowy - to pan wszelkiego powstania. Utwór zbudowano rytmicznie, po każdej strofie występuje refren.
Jesteśmy teraz w stanie wskazać pewne cechy wspólne obu kosmogonii:
płaska ziemia,
zbliżona kolejność tworzenia: stworzenie światła i ciemności, nieba i ziemi, roślin i zwierząt
ludzie starożytni nic nie wiedzą o przekazie przyrody,
nie znają astronomii, ich zdaniem ziemia jest płaska a nad nią jest niebo
przed powstaniem świata nic nie istniało (pustka, chaos).
Biblijny przekaz ukazuje jedynego Boga, stwarzającego świat i człowieka. Biblia przeciwstawia się więc politeistycznym wierzeniom mitycznym, jest wyrazem monoteizmu (gr. monos- jedyny) a więc wiary w jednego Boga. Tę myśl przekazuje Księga Rodzaju nie tylko przez opis następnych działań Boga - Stwórcy, pośrodku sześciu dni, lecz i przez nadawanie nazwy: "I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nocą" Imię (nazwa) ma w Biblii miejsce szczególne, to co nie ma imienia nie istnieje, toteż akt tworzenia jest równocześnie nazywaniem. Imię odpowiada istocie człowieka (rzeczy) albo jego przymiotom. Poznać czyjeś imię, nazwę, oznacza to mieć dostęp do tajemnicy drugiego człowieka albo rzeczy, a więc w rezultacie mieć władzę. Dlatego w drugim opisie powstania człowieka Bóg chce zobaczyć jak Adam nazwie zwierzęta i ptactwo. Bóg przekazuje zatem panowanie nad światem przyrody człowiekowi, którego stworzył na swój obraz i podobieństwo. Wszystko zostało powołane do życia dzięki mocy stwórczej boga (słowem i czynem).
W mitologii świat powstał z Chaosu, z którego wyłoniły się dwie pary bogów, którzy dają start następnym bogom jak i ludziom. Nie ma zatem jednego stwórcy (politeizm), a bogowie nie są wieczni. Bogów porównuje się do sił natury. Dochodzi nawet do wali o władzę między ludźmi, a bogami i ostateczne podzielenie się władzą. Człowiek stworzony został z gliny pomieszanej ze łzami. Antyczny opis powstania świata to raczej ponura baśń, stanowi synonim radosnego tworzenia w Biblii. Bóg kocha świat i ludzi od samego ich stworzenia. Natomiast antyczna opowieść jest jedynie produktem ludzkiej wyobraźni, jak z resztą wszystkie mity. Jest jedynie straszną opowieścią, gdzie główne to jest kto zdobędzie walkę nad światem.Bóstwa zajmują się jedynie sobą, spiskują i zabijają się na wzajem. Jedynym wyjątkiem był Prometeusz, który postanowił dać słabemu i nagiemu człowiekowi ogień, nauczył również go wielu przydatnych rzeczy. Zupełnie innymi przesłankami kieruje się Bóg, stworzył dla człowieka świat najlepszy - raj, co było wyrazem bezinteresownej miłości. Ludzie żyli tam w harmonii wspólnie ze zwierzętami i niczego im nie brakowało. To, iż Adam i Ewa zostali wygnani z raju, było wyłącznie ich winą, złamali boskie prawo i musieli opuścić najlepszy świat
- Co znaczy Motyw Utopii I Antyutopii:
- Porównanie Motyw utopii i antyutopii: Poezja: motyw utopii motyw kosmogoni, stworzenia świata co znaczy.
- Krzyżówka Motyw Odpowiedzialności:
- Dlaczego odpowiedzialności: Poezja: Pieśń o Rolandzie Krótka rozprawa pomiędzy trzema osobami... - Mikołaj Rej Grażyna - Adam Mickiewicz Miłosierdzie gminy - Maria Konopnicka Opracowanie motywu motyw kosmogoni, stworzenia świata krzyżówka.
- Co to jest Motyw Matki:
- Jak lepiej podmiotu: Mitologia Biblia Lament świętokrzyski Hamlet, Romeo i Julia - W. Szekspir Treny - J. Kochanowski Kazania sejmowe - P. Skarga Świętoszek - Molier Święta miłości kochanej ojczyzny - I motyw kosmogoni, stworzenia świata co to jest.
- Słownik Motyw Totalitaryzmu:
- Kiedy Poezja: Folwark zwierzęcy, Rok 1948 - Georga Orwella Który skrzywdziłeś - Cz. Miłosz Tango - S. Mrożek Mistrz i Małgorzata - M. Bułhakow Opracowanie motywu totalitaryzmu: Mianem totalitaryzmu motyw kosmogoni, stworzenia świata słownik.
- Czym jest Motyw Iliady:
- Od czego zależy Poezja: Eneida - Wergiliusz Odprawa posłów greckich - J. Kochanowski, Wojna chocimska - W. Potocki, Arkadia - S. Trembecki Pan Tadeusz, Konrad Wallenrod - A. Mickiewicz, Trylogia - H. Sienkiewicz motyw kosmogoni, stworzenia świata czym jest.
Czym jest Motyw kosmogoni, stworzenia znaczenie w Motywy w literaturze .