Definicja Sącz Stary

Gdzie jest STARY SĄCZ Stary Sącz jest najstarszą osadą Sądecczyzny, miastem dziesięć razy mniejszym od stolicy regionu. Pierwsze wzmianki o grodzie pochodzą z 1186 roku, ale wiadomo, Iż w widłach Dunajca i Popradu ludzie mieszkali przynajmniej dwa wieki przedtem. Historia Starego Sącza związana jest z dziejami klasztoru założonego poprzez św. Kingę w 1280 roku. Nie obyło się to bez problemów. Lokacji klasztornego dominium sprzeciwił się gdyż książę Leszek Czarny, który wobec Ziemi Sądeckiej miał swoje, polityczne i dynastyczne plany. Uwięził nawet w lochu krakowskiego biskupa, który opowiedział się za Kingą. Spór trafił pod sąd papieski. Watykański trybunał przyznał rację stronnictwu Kingi. Przegrany książę musiał się pogodzić z wyrokiem. Zrobił jednak wszystko, aby nieopodal powstało odrębne miasto - Nowy Sącz, zwany wtedy Kamienicą. Zaistniałą sytuację potwierdził Wacław II Czeski, który kilka lat potem nakazał wszystkim mieszczanom przeprowadzkę ze starego Sandecz antiqua do Kamienicy. Mieszkańcy odmówili, opowiadając się równocześnie za Władysławem Łokietkiem, za co zostali ukarani zniszczeniem Starego Sącza poprzez wojska popleczników króla czeskiego. Ufundowane poprzez Kingę klasztory Klarysek i Franciszkanów zostały w ten sposób pozbawione ekonomicznego zaplecza. Mimo trudności przetrwały, stając się w następnych stuleciach religijnym, gospodarczym i kulturalnym centrum regionu.Samo przyklasztorne miasteczko nie miało szczęścia do pokojowego rozwoju. Pozbawione solidnych murów obronnych, zbyt małe liczebnie, nie było w stanie przeciwstawić się najazdom obcych wojsk i książąt żyjących z grabieży. Nękane pożarami i kontrybucjami, dziesiątkowane poprzez epidemie i głód, dotrwało do naszych czasów w swej niemal pierwotnej - wynikającej z lokacji - starodawnej formie urbanistycznej. Po ogromnym pożarze z 1795 roku miasteczko zostało odbudowane. Wzniesiono wtedy barokowo-klasycystyczne niskie domy. Wybrane z nich dotrwały do dziś. Przewarzająca część małomiasteczkowej zabudowy, tworzącej fascynujący klimat Starego Sącza, pochodzi z połowy XIX i początków XX wieku. Najsłynniejszy jest Dom na Dołkach, gdzie mieści się Muzeum Regionalne. W pobliżu wyłożonego „kocimi łbami" Rynku, przy bocznej uliczce króla Sobieskiego (Marysieńka czekała na powracającego z Wiednia monarchę w klasztorze Klarysek) znajduje się dom opisany w Kwiatach polskich poprzez Juliana Tuwima. Przed wojną była tu restauracja prowadzona poprzez Żydówkę Finderkę. Kilka domów dalej dzieciństwo spędziła Ada Sari (1886-1968), słynna śpiewaczka operowa. Jej imię patronujeStarosądeckiemu Festiwalowi Muzyki Dawnej, nawiązującemu do średniowiecznych tradycji muzycznych klasztoru Klarysek. W klasztornych zbiorach odkryto gdyż sporo rękopisów muzycznych i najstarszy w Polsce klawikord z XVII wieku.16 czerwca 1999 roku na starosądeckich błoniach papież Jan Paweł II dokonał kanonizacji błogosławionej Kingi. Pamiątką po tym wydarzeniu jest zachowany ołtarz, w okolicy którego urządzono salę pamięci z obiektami i dokumentami obrazującymi papieską wizytę.Święta KingaPrzyszła Pani Ziemi Sądeckiej urodziła się 5 marca 1234 roku jako córka węgierskiego króla Beli IV. W wieku 5 lat została zaręczona z księciem sandomierskim Bolesławem Wstydliwym. a 8 lat potem wyszła za niego za mąż. Kraj młodzi złożyli śluby czystości, a Kinga wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Po najeździe tatarskim w 1241 roku przekazała cały swój posag na odbudowę państwie i utrzymanie armii. W zamian Bolesław w 1257 roku darował żonie Ziemię Sądecką. Kinga ulokowała miasto Stary Sącz i ufundowała klasztor Klarysek, sprowadzając zakonnice z podkrakowskiej Skały. Przyczyniła się do stworzenia wielu kościołów. Dla zwyczajnych ludzi była wzorem.W 1288 roku podporządkowała się ostrej regule ubóstwa, czystości i posłuszeństwa u klarysek. Usługiwała innym siostrom. Złożona ciężką chorobą, zmarła 24 lipca 1292 roku. W 1999 roku została wyniesiona na ołtarze.W krainie ŁemkówCharakterystycznym elementem Muszyny jest spora stacja kolejowa. I nic dziwnego. Miejscowość zawdzięcza gdyż swe stworzenie dogodnemu położeniu nad Popradem, na szlaku handlowym, w miejscu nadającym się do obrony i do pobierania myta, a więc koszty za przejazd i przewóz towarów. Działo się tak za panowania węgierskiego króla Andrzeja II w 1209 roku i poprzez następne kilkaset lat. Największy rozrost Muszyna przeżyła za panowania Kazimierza Wielkiego, dzięki któremu w 1340 roku dostała prawa miejskie.W 1391 roku Władysław Jagiełło podarował Muszynę, Tylicz i 35 wsi biskupstwu krakowskiemu. Od tej chwili region ten nazywany był krajem muszyńskim. Rządy sprawowali w nim starostowie. W najwyższym stopniu znanym był Stanisław Kępiński, przyjaciel Jana Kochanowskiego. Pisarz utrwalił jego imię we fraszce Do starosty muszyńskiego.Za Muszyną warto zatrzymać się w Powroźniku, miejscowości założonej w 1565 roku. Dumą wioski jest cerkiew z 1606 roku. Po wojnie urządzono w niej kościół rzymskokatolicki. Kilkadziesiąt lat temu służyła Rusinom i Łemkom, zamieszkującym ziemie Rzeczypospolitej od Szczawnicy, poprzez Beskid Niski, po Bieszczady i Huculszczyznę. Wnętrze kościoła pw. św. Jakuba w Powroźniku zdobi figuralna polichromia. Cennym zabytkiem jest również ołtarz z ikoną Matki Boskiej z Dzieciątkiem i ambona z 1700 roku. Wejścia do cerkwi strzegą dwie urokliwe figurki góralskie, umieszczone w kamiennych niszach bramy