Definicja Łebskie Wydmy Ruchome

Gdzie jest RUCHOME WYDMY ŁEBSKIE Bose stopy grzęznące w wygrzanym piasku, jaskrawe światło słońca odbijające się od drobnych ziarenek, ?Xagodny szum morza. Lub odmiennie - tumany piasku bezlitośnie smagające twarz przy każdym podmuchu wiatru, drobiny piasku pod powiekami, w ustach, we włosach; wsłuchani w groźny pomruk Bałtyku zapadamy się po kolana w usuwające się spod stóp podłoże. Z wyjątkiem pogody wędrówka po wydmach w Słowińskim Parku Narodowym pozostaje na długo w pamięci.Obejmujący powyżej 18 tys. hektarów park powstał w 1967 roku. W jego granicach znalazła się Mierzeja Łebska, jeziora Łebsko i Gardno i pas wybrzeża po ujście rzeki Łupawy. Najcenniejszym obszarem parku jest wschodnia część Mierzei Łebskiej, pasa lądu o szerokości miejscami tylko nieznacznie przekraczającej metr i 18-kilometrowej długości. Krajobraz tu jest nadzwyczajny; zdumiewa jego egzotyczny, pustynny charakter i osobliwe formy rzeźby terenu. Położone tu wydmowe pola, nazywane Białymi Górami, a czasem „polską Saharą" przyciągają tłumy turystów. Nic dziwnego - znajduje się tu unikatowe w skali europejskiej skupisko wydm ruchomych. Jedną z nich jest najwyższe wzniesienie mierzei, Łącka Góra, sięgająca 42 metrów nad poziom morza. Jej nazwa upamiętnia zasypaną poprzez piaski w XVIII wieku miejscowość Łączki. Skupisko wysokich wydm stanowią również tak zwane Góry Sowie w pobliżu Smołdzina i Kluk.Nadmorskie wydmy przeważnie przybierają postać wałów o łukowatym kształcie albo wzgórz. Spotyka się również formy wklęsłe o kształcie mis i niecek, powstające w skutku wywiewania piasku. Geneza zjawiska wydm ruchomych wiąże się z niszczeniem okrywy roślinnej na nadmorskich terenach. Karczowanie lasów, szczególnie nasilone w XVIII wieku, pozbawiło wydmy spoiwa i ochrony i stało się powodem wędrowania piasków. Pod wpływem wiatru wydmy przesuwają się rocznie o ok. 10 metrów. Wędrówka dzieje się w kierunku południowo-wschodnim. W skutku wędrówek piasków powstały cmentarzyska drzew, zasypane zostały połacie lasów, jezior i torfowiska śródwydmowe. O potędze zjawiska niech zaświadczy fakt, Iż zasypanych zostało kilka wsi i przysiółków. W XVI wieku zagrożenie zasypaniem wywołało konieczność przemieszczenia miasta Łeby na drugi brzeg rzeki. Obok Góry Łąckiej można zaobserwować bardzo rzadkie zdarzenie - odsłanianie poprzez wiatr ciemnych warstw gleb. To są bielice nadmorskie, borowe gleby leśne, których występowanie świadczy o tym, Iż piaski wielokrotnie przykrywały tu las. Aczkolwiek kluczową atrakcją krajobrazu Mierzei Łebskiej jest jego, w wielu partiach, pustynny charakter, to jednak warto przyjrzeć się również tutejszej roślinności. Uważny obserwator dostrzeże walkę podejmowaną poprzez rośliny w celu ustabilizowania piasku i powstrzymania wędrówki wydm. Położone bliżej morza wydmy, zwane białymi, porastają trawy - piaskownica zwykła i bałtycka, wydmuchrzyca piaskowa. Ich długie podziemne kłącza i rozłogi unieruchamiają wydmy. Napotkać tu można również chronionego mikołajka nadmorskiego i inne gatunki roślin barwnie kwitnących. W wyniku zatrzymywania piasku i szczątków organicznych wydmy w głąb lądu zmieniają swój charakter i zabarwienie. W większym oddaleniu od morza znajdują się tak zwane wydmy szare, porośnięte kocankami piaskowymi, jasieńcem piaskowym i istotnymi, ponieważ zestalającymi piaski turzycami i wierzbami piaskowymi. Pomiędzy pasmem wydm szarych i nadmorskim borem sosnowym pośredniczą bujne kępy bażyny czarnej, zwanej poprzez miejscowych małpią jagodą. Zagłębienia śródwydmowe porasta roślinność typowa dla torfowisk - kilka odmian rosiczki i widłak torfowy. Pośród tej nadmorskiej roślinności ostoję znalazło sporo gatunków ptaków wodnych. Wycieczkę na wydmy zaczyna się w miejscowości Rąbka. Jeszcze przed spacerem w stronę ruchomych piasków warto zatrzymać się przy Muzeum Wyrzutni Rakiet z bunkrami i pozostałościami niemieckich wyrzutni rakietowych. Za bramą parku poruszać się można pieszo, rowerem, wynajętym meleksem albo konną bryczką. W każdym razie ?Xadnych samochodów, ?Xadnych spalin. Po prawie 800 metrach dociera się do wydm. Nie wszystkim starcza sił, ?Xeby zmierzyć się z Łącką Górą, w szczególności przy mocnym wietrze, lecz nawet bez takich „ekstremalnych" doznań wędrówka szlakami Słowińskiego Parku Narodowego jest ciekawym przeżyciem. Wiatr i piasek nieustannie tworzą nowe formy krajobrazu, rzeźbiąc wydmowe pola ciągle na nowo. W 1977 roku park, właśnie z uwagi na oryginalny charakter nadmorskiego krajobrazu z ruchomymi wydmami, został wpisany na listę Światowych Rezerwatów Biosfery UNESCO.Pobyt w Słowińskim Parku Narodowym jest również okazją do zapoznania się z kulturą ludu, któremu park zawdzięcza własną nazwę. Pozostałości oryginalnego budownictwa Słowińców obejrzeć można we wsiach Ciemińskie, Żelazo, Gardno, Smołdzino, a w Klukach utworzono skansen gromadzący zabytki kultury materialnej tej ekipy etnicznej