Definicja Białowieska Puszcza

Gdzie jest PUSZCZA BIAŁOWIESKA Ostatni fragment wielkiej puszczy, która poprzez tysiąclecia pokrywała nizinne tereny Europy, zachował się na pograniczu Polski i Białorusi jako Puszcza Białowieska. Polska część zajmuje 580 km2, z tego 15% podlega ochronie jako Białowieski Park Narodowy.Symbolem Puszczy Białowieskiej jest żubr – jego liczebność w polskiej części przekracza 200 sztuk. Jednak to nie żubry stanowią o wyjątkowości Puszczy Białowieskiej. Decyduje o tym naturalny charakter lasów – ukształtowanych nie poprzez leśników, ale w wyniku przyrodniczych mechanizmów trwających sporo tys. lat. Wybrane fragmenty Puszczy Białowieskiej (największy spośród nich mieści się w rezerwacie ścisłym parku narodowego) to las pierwotny, w ogólne nie objęty gospodarką leśną.Naturalny puszczański las tym jest różna od lasów gospodarczych, Iż wszystkie mechanizmy przyrodnicze przebiegają tu w odwiecznym porządku, we wzajemnej równowadze. Liczba gatunków roślin, zwierząt i grzybów jest bez porównania większa niż w jakimkolwiek lesie wyhodowanym w podobnym miejscu poprzez ludzi. Puszcza jest więc niezwykłym „laboratorium”, w którym biolodzy mogą pogłębiać własne zrozumienie przyrody. Mogą także poznać sporo gatunków grzybów i drobnych zwierząt, które gdzie indziej wyginęły. Z tych właśnie względów Puszcza Białowieska została uznana – jako jedyny przedmiot polskiej przyrody – za część Światowego Dziedzictwa Ludzkości.Jednym z naturalnych fragmentów Puszczy Bia-łowieskiej położonych poza obrębem parku narodowego jest rezerwat Starzyna, utworzony w celu zachowania naturalnego boru mieszanego, stanowiący ostoje wielu ginących gatunków zwierząt, w tym głuszca. Fotografia po prawej dobrze oddaje charakter rezerwatu: ciemny, tajemniczy, wilgotny las z om­szałymi pniami starych drzew, mnóstwem grzybów rozwijających się na martwym drewnie, którego nikt nie usuwa…główne cechy Puszczy Białowieskiej w Ogromnym skrócie można opisać następująco: las ten ukształtowały i nadal kształtują impulsy uznawane za szkodliwe w lasach gospodarczych, na przykład przewracanie drzew poprzez wiatr i zwały śniegu, masowe obumieranie drzew wywołane poprzez owady, stała obecność dużej ilości martwego drewna, obfitość drzew dziuplastych. Wy-stępuje tu największe w Europie bogactwo gatunków grzybów (ok. 5000 gatunków), owadów (ok. 9500 gatunków) i ptaków leśnych (109 gatunków), a Również liczne drapieżniki (między innymi wilki i rysie). Udział gatunków zwierząt i roślin obcych dla puszczy jest niewielki.To, Iż Puszcza Białowieska zachowała w znacznym stopniu swój naturalny charakter, wynika z jej wielowiekowej, celowej ochrony – prowadzonej poprzez polskich możnowładców od czasów Jagiellonów aż po czasy I wojny światowej. Największe utraty poniosła puszcza w czasie obydwu wojen i w okresie międzywojennym, gdy prawie cały jej region był traktowany jak las gospodarczy. W 1947 roku utworzono park narodowy obejmujący 8% obszaru puszczy, który powiększono w 1996 roku. Niestety, na przeważającej części puszczy pozostającej poza parkiem i poza rezerwatami przyrody poprzez prawie cały XX wiek aż do dziś trwa „normalna” gospodarka leśna związana z wycinką starych drzew i prowadząca do odmłodzenia drzewostanów. Z oczywistych względów prowadzi to do straty puszczańskiego charakteru.jeżeli uznajemy, Iż Puszcza Białowieska jest czymś więcej niż tylko źródłem surowca drzewnego, to powinniśmy docenić determinację przyrodników zabiegających, jak dotąd bezskutecznie, o objęcie całej puszczy parkiem narodowym, tak jak uczyniono to po stronie białoruskiej