Definicja Mużakowski Park

Gdzie jest PARK MUŻAKOWSKI W Łęknicy, przy polsko-niemieckiej granicy na Nysie Łużyckiej, znajduje się nadzwyczajnie interesujący zabytek dziewiętnastowiecznego zamiłowania do romantycznych krajobrazów i sztuki ogrodniczej - Park Mużakowski. Z drugiej strony granicznej rzeki nosi nazwę Krajobrazowego Parku Hermanna von Puecklera. Dotkliwie zniszczony w okresie II wojny światowej, od 1945 roku podzielony granicą państwową, pozostawał w zaniedbaniu aż do końca lat osiemdziesiątych XX wieku. Ponownie odkryty, poddany został rewaloryzacji prowadzonej we współpracy polsko-niemieckiej i dziś znowu przyciąga turystów i mieszkańców okolicy. Od lipca 2004 roku park figuruje na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO jako arcydzieło geniuszu ludzkiego oddziałujące na europejską sztukę ogrodową. Prace mające na celu przywrócenie dawnej świetności trwają nadal. Artysta Parku Mużakowskiego, książę Hermann von Pueckler-Muskau, był postacią niebanalną. Cechowała go odwaga w podejmowaniu decyzji i artystyczny rozmach. Jego imię nadano potężnemu dębowi, kolosowi o blisko 6-metrowym obwodzie pnia. Park powstawał w latach 1815-1845. Zamiar księcia miało w sobie sporo z utopii - naturalistyczny park miał w najlepszy sposób łączyć przyrodę, technikę, przedmioty kulturowe i filozoficzny klimat. Wizja von Puecklera obejmowała miasto, okoliczne wsie, łąki, rzeki, stawy i przejawy przemysłowej i rolniczej działalności człowieka. Od lat czterdziestych XIX wieku na prawej stronie rzeki nie wolno było wznosić ?Xadnych budowli, które mogłyby kolidować z planami księcia. Całość miała być praktyczną realizacją koncepcji objaśnianych poprzez von Puecklera w najwybitniejszym z jego dzieł, opublikowanych w 1834 roku Szkicach o ogrodnictwie krajobrazowym. Do współpracy książę zaprosił znakomitych ekspertów z dziedziny architektury, malarstwa i ogrodnictwa. Projektowaniem nowego image'u rezydencji i zabudowań parkowych zajął się Karl Schinkel. Z racji na problemy finansowe plan von Puecklera nie został w pełni wykonany, lecz dzieło rozbudowy parku kontynuowali na szczęście kolejni właściciele dóbr mużakowskich. W skutku powstał 1000-hektarowy, nadzwyczajny region krajobrazowy. Kluczowa część parku, 800 hektarów, leży po polskiej stronie granicy. Po stronie niemieckiej znajduje się skupiona wokół pałacu, bardziej uporządkowana część ogrodowa z oranżerią, klombami i równo przyciętą trawą. Piesze przejście graniczne Łęknica-Bad Muskau znajduje się na terenie parku, przy jego głównej alei. Park pomyślano tak, aby w naturalny sposób stapiał się z krajobrazem doliny Nysy Łużyckiej. Znajdującą się na lewym brzegu rzeki rezydencję von Pueckler przekształcił w pałac, który - w szczególności oglądany od strony wody - przypomina słynny pałac w podparyskim Chantilly. Budynek otoczony jest rozległym ogrodem, nieco dalej przeciętym wodami tak zwanej Nysy Hermanna, sztucznej odnogi rzeki utworzonej dla urozmaicenia parkowego pejzażu. Dalej rozciąga się teren o swobodnej, malowniczej kompozycji, obfitujący w wąwozy, polanki, strumyczki, tarasy i mostki. Tarasy wznoszą się nad dolinę na wysokość nawet 50-60 metrów. Pośród nich porozrzucane były parkowe budowle, których sporo pozostaje w ruinie, po innych pozostało tylko „miejsce". W trakcie spaceru możemy się więc natknąć np. na most Książęcy albo Królewski, na ruiny rządcówki z folwarkiem albo miejsce po Domku Angielskim. Park wspólnie z okolicznymi polami i łąkami otacza gęsty pierścień drzew. Park Mużakowski, nawet w obecnej, nie w pełni oddającej niegdysiejszą świetność postaci, jest nadzwyczajnie atrakcyjnym miejscem wypoczynkowym. Stanowi wymarzony teren do przejażdżek rowerowych; zachęcają do tego znakomicie utrzymane trasy o kilkunastokilometrowej w sumie długości. Z fantazją zaprojektowane widoki sprzyjają także romantycznym spacerom i weekendowym przechadzkom rodzinnym, a w bliskim otoczeniu czekają na turystów jeszcze inne atrakcje, pośród nich przyrodnicze ciekawostki i niespotykana gdzie indziej rzeźba terenu. Arcydzieło księcia von Puecklera znajduje się gdyż w obrębie utworzonego w 2001 roku Parku Krajobrazowego „Łuk Mużakowa", obszaru otoczonego szczególną troską z racji na bogactwo form geologicznych i ciekawą faunę i florę. Nazwę park zawdzięcza ogromnej morenie czołowej o łukowatym kształcie (kształcie podkowy), która uformowała teren. Jak twierdzą niektórzy geologowie, to jest największa tego typu forma na świecie. Specyficzny mikroklimat stworzył wybitne warunki dla roślin naczyniowych, których występuje tu blisko 600 gatunków. Do roślin szczególnie wartych odnotowania zaliczają się selery węzłobaldachowate, nie występujące w żadnym innym miejscu w Polsce, i wrzosiec bagienny. Na obszarze „Łuku Mużakowa" spotkać można blisko 150 gatunków ptaków, pośród nich pojawia się nadzwyczajnie rzadki wilk, w niebezpieczeństwie wyginięciem