Definicja Nałęczów

Gdzie jest NAŁĘCZÓW Niepowtarzalny klimat Nałęczowa sporo zawdzięcza pielęgnowanej tu pamięci o znakomitych postaciach, które upodobały sobie to miasto. Bywali tu znakomici artysty, znajdując w Nałęczowie najlepszą atmosferę do pracy. Bolesław Prus, często przyjeżdżający do uzdrowiska, napisał tu pomiędzy innymi Placówkę. Dodatkowo zasłużył się miastu, reklamując je w felietonach publikowanych w „Kurierze Warszawskim” („Podróż łatwa, miejscowość piękna i kuracja dobra.”). Dziś w pałacu Małachowskich, gdzie Prus zajmował dwa pokoje, obejrzeć można pamiątki po pisarzu. Natomiast zauroczony Nałęczowem słynny rysownik i malarz, niezapomniany ilustrator Pana Tadeusza, Andriolli, zamieszczał w warszawskiej prasie widoki miasta. Szczególnie upodobał sobie tutejsze lipy – nałęczowski cmentarz w cieniu starych lip wybrał na miejsce wiecznego spoczynku. Z Nałęczowem związany jest także duży moment życia i twórczości Stefana Żeromskiego. Tu pracował jako guwerner, tutaj poznał własną żonę, tu wreszcie tworzył Popioły i Dzieje grzechu. Aktualnie w jego dawnej pracowni, tak zwany chacie Żeromskiego, mieści się muzeum pisarza. Pośród gości Nałęczowa byli również Henryk Sienkiewicz, Henryk Siemiradzki, Ignacy Paderewski. To pełne staroświeckiego wdzięku uzdrowisko położone jest na Wyżynie Lubelskiej (Płaskowyż Nałęczowski), w otoczeniu lessowych wąwozów i ?Xagodnych wzgórz, w miejscu, gdzie schodzą się rzeczki Bystra i Bochotniczanka. Mimo różnych kolei losu Nałęczów ocalił niepowtarzalny klimat dziewiętnastowiecznego miasta ogrodu. Zabudowa miasteczka, najczęściej o willowym charakterze, kryje się w bujnej zieleni. Centralne miejsce Nałęczowa stanowi Park Zdrojowy ze stawem. Na stawie znajduje się niewielka wysepka, zwana Wyspą Miłości. W parku zlokalizowany jest pałac Małachowskich, pijalnia wód, palmiarnia i sanatorium. Krajobraz urozmaicają liczne posągi i rzeźby. Jako Nałęczów miejscowość narodziła się w połowie XVIII wieku za sprawą Stanisława Małachowskiego herbu Nałęcz, który nabył znaczącą część wsi Bochotnica. Wybudowana poprzez niego rezydencja, zwana dzisiaj pałacem Małachowskich, została otoczona pięknym, ozdobnym parkiem. Natomiast początki uzdrowiska Nałęczów wiążą się z kolejnym właścicielem, Antonim Małachowskim, który, poszukując rud żelaza, odkrył na terenie swojej posiadłości wody o leczniczym działaniu. Wkrótce powstał tu pierwszy zakład kąpielowy, lecz na drodze dalszego rozwoju zdrojowiska stanęła historia. Zrujnowany w trakcie stworzenia listopadowego dorobek nie powrócił już do dawnej świetności, a zaczątki uzdrowiskowej infrastruktury nie zostały odbudowane ze zniszczeń. Dopiero nareszcie XIX wieku trzej lekarze dzierżawiący dorobek zdołali utworzyć tu dostępny ośrodek kuracyjny. Nałęczów wyspecjalizował się w leczeniu nerwic i chorób serca. Z przełomu XIX i XX wieku pochodzą najpiękniejsze zabytki nałęczowskiej architektury, w większości usytuowane przy ulicy Lipowej. Zbudowane w dość nieoczekiwanym tu stylu szwajcarskich górskich kurortów, świetnie wkomponowały się w otoczenie, współtworząc atmosferę miasteczka