Definicja Krajobrazowy Park Książański

Gdzie jest KSIĄŻAŃSKI PARK KRAJOBRAZOWY Do Książańskiego Parku przyciągnąć mogą malownicze krajobrazy, bogactwo świata roślin i zwierząt, atrakcje historyczno-architektoniczne, a nawet mroczne legendy. Usytuowany na Pogórzu Bolkowsko-Wałbrzyskim Park dostarcza różnorodnych wrażeń, a poprzez jego teren prowadzi sporo turystycznych szlaków i ścieżek spacerowych. Na obszarze powyżej 3000 ha rzeźba terenu jest bardzo urozmaicona. Malownicza jest w szczególności centralna część, poprzecinana potokami Pełcznica, Szczawnik, Lubiechowska Woda i Czyżynka, z głębokimi, krętymi wąwozami. Skaliste, strome zbocza jarów (nawet 80 m wysokości) nadają pejzażowi górski charakter. W kierunku wschodnim i ku zachodowi rzeźba terenu łagodnieje. Teren Parku urozmaicają liczne głazy narzutowe. Szczególnie cenną pod względem geologicznym i krajobrazowym część Parku objęto dodatkową ochroną – rezerwat przyrody nieożywionej „Jeziorko Daisy” obejmuje zalany wodą kamieniołom wapienia bogaty w okazy kopalnej fauny wspólnie z otaczającym go starodrzewem. Z dawnej bukowo-jaworowej puszczy pozostały, niestety, tylko fragmenty; duża część naturalnego drzewostanu uległa degradacji. Mimo to roślinność tu jest urozmaicona; w szczególności bogata jest spis gatunków mchów i porostów. Z gatunków objętych ochroną najliczniej występuje w Parku cis (ok. 130 sztuk), porastający zbocza dolin Pełcznicy, Szczawnika i Poleśnicy. Spośród 20 indywidualnych pomników przyrody przewarzająca część to właśnie cisy, pośród których jest 400-letni okaz o niemal trzymetrowym obwodzie pnia, nazywany Bolko. Urozmaicona szata roślinna, ukształtowanie terenu i specyficzne mikroklimaty sprzyjają bogactwu fauny. Przy zamku Książ na powierzchni 15 ha znajduje się Sudecki Ogród Dendrologiczny, a w nim 82 gatunki i odmiany egzotycznych drzew i krzewów. Wielką atrakcję zamkowego otoczenia stanowią tarasowe ogrody, powstałe na miejscu dawnych murów obronnych. Uwagę zwracają stare różaneczniki, cisy, kasztanowce, rododendrony i liczący sobie powyżej dwa stulecia bluszcz. Zamkowe tarasy zaprojektowano z wielkim kunsztem, każdy z nich ma nieco inny charakter. Taras Flory zdobi fontanna i posąg bogini, zaś Taras Wodny zapada w pamięć jako skupisko fontann (jest ich 27) i wzorzystych kompozycji trawników (bordiur). Na Tarasie Różanym wkomponowano w skały kaskadę, a z Tarasu Środkowego idealnie widać zamek. W przyzamkowym ogrodzie nie zabrakło miejsca dla palmiarni o ścianach wyłożonych sycylijską lawą wulkaniczną. Sam zamek, największy na Dolnym Śląsku i jeden z największych w Polsce (większe są tylko w Malborku i na Wawelu), powstał na miejscu dawnego grodu nareszcie XIII wieku. Wznosi się ponad doliny Pełcznicy, na skalnym brzegu. Zalesione okoliczne wzgórza, powyżej 400-metrowe, przysłaniają jego bryłę. Pośrodku wieków zamek wielokrotnie niszczono i rozbudowywano. Z dwudziestowieczną historią zamku powiązane są ostatnie lata życia księżnej Daisy von Pless, żony Jana Henryka Hochberga XV. Wysiedlona z zamku poprzez hitlerowców w 1940 roku do Wałbrzycha, wkrótce zmarła, a z miejscem jej pochówku wiąże się tajemnica. W obawie przed próbami obrabowania grobu z klejnotów, Daisy wymogła na zaufanym słudze przysięgę, Iż miejsce jej spoczynku pozostanie dla świata sekretem. Sługa ów, który aż do Zgonu w latach sześćdziesiątych XX wieku mieszkał w Książu, słowa dotrzymał. Krążą jednak słuchy, Iż grób księżnej znajduje się gdzieś w przyzamkowym ogrodzie