Co to jest Juliusz Słowacki

Co oznacza SŁOWACKI JULIUSZ: pisarz romantyczny, kształcony wKrzemienieckim Gimnazjum iUniwersytecie Wileńskim; wmłodzieńczych utworach, bliskich wpływom W. Szekspira i G. Byrona, podejmuje tematykę orientalną (na przykład Arab) albo hist. (na przykład Jan Bielecki iMaria Stuart), tworząc portrety bohaterów nieprzeciętnych, skłóconych ze światem, samotnych. Istotną datą wżyciu itwórczości S. było stworzenie listopadowe (1830), zaangażowany wwalkę przez swą poezję grał rolę nowego Tyrteusza wzywając do boju wutworach: Hymn, Oda do wolności, Kulik. Jako emigrant wParyżu publikuje 2 tomy Literaturze (1832) zmłodzieńczą twórczością, odległą tematycznie od spraw narod. tragedii, przyjętą źle, zczego tłumaczył się wartykule Kilka słów odpowiedzi na artykuł pana Z.K. (1841). WSzwajcarii ogłasza trzeci tom Literaturze (1833) zawierający wiersze powstańcze i poemat otragedii tych, którzy przeżyli narodowy zryw: Lambro. Do młodzieńczych wspomnień przyjaźni zL. Spitznaglem imiłości do L. Śniadeckiej wrócił wzałączonym tam poemacie Godzina myśli. Wtym także czasie S.pisze rozrachunkowy dramat, próbę oceny moralnych ipolit. dylematów pokolenia powstańczego, Kordian (1833). Pod wpływem przeżyć związanych zpejzażem alpejskim powstaje piękny liryk Rozłączenie (1835). Kontynuacją tematyki polit. były dwa następne dramaty, ironiczno-baśniowa Balladyna (1835) iHorsztyński (1835). Spotkanie zrodziną i Z. Krasińskim wRzymie (1836) stało się początkiem dwuletniej podróży po Włoszech, Grecji, Egipcie iPalestynie, która pozwoliła poecie na poznanie dawnych kultur, lecz również umocniła przekonanie okonieczności życiowego pielgrzymowania zdala od tych, których kochał, na przykład Hymn ozachodzie słońca ("Smutno mi Boże"). Dostrzeżenie analogii pomiędzy starożytną Grecją awspółcz. Polską znalazło słowo wGrobie Agamemnona, oniezniszczalności ducha narodu pisze wdialogu Rozmowa zpiramidami. Gorzkie refleksje nad losami swoimi ipokolenia zawarł wAnhellim (1837) inieco potem napisanym wierszu Testament mój (1839). Doświadczenia zcałej podróży na Bliski Wschód zapisał wpoemacie dygresyjnym Podróż do Ziemi Świętej zNeapolu (1836-39), którego fragmentem jest Grób Agamemnona. W1839 ukazują się także wParyżu Trzy poematy (W Szwajcarii, Tata zadżumionych iWacław) i Poematy Piasta Dantyszka opiekle, ale zarówno one, jak icała poprzednia twórczość nie zyskały uznania wśrodowisku pol. emigracji. Wyrazem poczucia osamotnienia iświadomości znaczenia własnej literaturze jest poemat dygresyjny Beniowski (1841), z kolei przekonanie onieuchronnej zagładzie jednostek inarodu wtoku cywilizacyjnych przemian i możliwości odrodzenia się tylko poprzez zgon zapisane zostało wLilli Wenedzie. Doświadczenia poety zokresu zbliżenia do kręgu mistyków iosoby A. Towiańskiego znalazły słowo wdramacie Ksiądz Marek (1843), system rozwoju hist. przedstawił posługując się metodą tragicznej groteski wutworze Sen srebrny Salomei (1843). Ilustracją przewartościowania romantycznych postaw jest napisana wtym czasie, ale wydana znacząco potem tragikomedia Fantazy (1866)