Co to jest Leon Schiller

Co oznacza SCHILLER LEON: inscenizator, teoretyk teatru, pedagog. Pracę reżyserską zaczął w1917 r. Po Wyspiańskim był największym inscenizatorem ireżyserem. Początkowo próbował swoich sił wZielonym Baloniku, Momusie ijako recenzent ieseista, teoretyk (szkic oWyspiańskim). Rozgłos przyniosła mu współpraca z Redutą i reżyseria Pastorałki iWielkanocy. W1924 objął kierownictwo Teatru im. Bogusławskiego iprzy pomocy swych współpracowników: A. i Z. Pronaszków, W. Drabika (scenografów), i aktorów: Zelwerowicza, Adwentowicza, I. Solskiej uczynił go jedną znajciekawszych scen wPolsce, teatr ogromnych inscenizacji, na przykład Kniazia Patiomkina Micińskiego, Achillesa Wyspiańskiego, Nie-Boskiej komedii Krasińskiego. S. od początku był zainspirowany Ogromną Reformą Teatru, ale tworzył swe idee samodzielnie. Do największych jego inscenizacji należą Dziady. Wlatach międzywojennych S. był w najwyższym stopniu europejskim spośród pol. reżyserów, podróżował za granicę, utrzymywał
kontakty zCraigiem, oglądał Balety Rosyjskie, wWiedniu oglądał widowiska
Reinhardta; odwiedzał Berlin, Włochy. S.reżyserował sporo iw wielu gatunkach, od dramatu romantycznego (Dziady Mickiewicza, Sen srebrny Salomei, Samuela Zborowskiego, Kordiana, Księdza Marka Słowackiego, Nie-Boską komedię Krasińskiego) po "teatr chwili" (tak nazywano wlatach 30. Dzielnego wojaka Szwejka Haška czy Operę za trzy grosze Brechta), lecz również tak zwany obrazki śpiewające zpiosenkami staropolskimi, ludowymi, żołnierskimi. Wczasie wojny przebywał wobozie jenieckim wLingen. Wtwórczości S. główne było powstanie "pol. teatru poetyckiego" opartego na wierszowanym dramacie romantycznym środkami właściwymi dla współczesnego sobie teatru (zmienna przestrzeń, prosta plastyka sceny, światło, ekspresyjne schody, zrytmizowany tłum). Należał do tych ogromnych inscenizatorów, którzy ogarniali całokształt wizji teatralnej iprostymi środkami potrafili określić iluzję sceniczną monumentalnego, jak sam to określał, teatru