Co to jest Tadeusz Różewicz

Co oznacza RÓŻEWICZ TADEUSZ: pisarz, dramaturg, prozaik; brat reżysera filmowego Stanisława; mieszka itworzy we Wrocławiu (od 1968). Debiutował wkonspiracji tomem wierszy iopowiadań Echa leśne (1944, pod pseudonim Satyr). Po wojnie pierwszym zbiorem wierszy R.był Niepokój (1947), wktórym znalazł się Ocalony, świadectwo postawy poety- -moralisty, dążącego do uwolnienia się od obsesyjnych wspomnień ilęków wojennych iokupacyjnych, w okolicy dramatycznej próby powrotu do humanistycznych wartości. Wkolejnych tomach wierszy: Czerwona rękawiczka (1948), Czas, który idzie (1951), Równina (1954), Srebrny kłos, Uśmiechy (1955), Poemat otwarty (1956), Rozmowa zksięciem (1960), Głos Anonima (1961), Zielona róża (1961), Nic wpłaszczu Prospera (1962), Twarz (1964), Twarz trzecia (1968), Regio (1969), Duszyczka (1977), odkrywamy wformie artystycznej wiersz wolny, operujący prostym izrozumiałym słownictwem, unikający skodyfikowanej wersyfikacji (tak zwany wiersz Różewiczowski). R. odrzuca tradycyjną stylistykę poetycką, stosuje prozatorskie obrazowanie ijęzyk. Wtematyce wierszy obecne są motywy myślenia owpływie historii na los pojedynczego człowieka, jego wyobcowaniu, relatywizacja wartości iuprzedmiotowienie, osobowość zdezintegrowana, zagubiona wświecie chaosu, tęsknota za światem wartości, protest przeciw okrucieństwu, przemocy iobojętności, utrudniającej dialog zinnymi. WPłaskorzeźbie (1991) odkrywamy otwarcie się poety na problem istnienia Boga, świadectwo nurtu metafizycznego irefleksji egzystencjalnej, podobnie jak wtomie Zawsze fragment*recycling (1994). R. jest także autorem utworów prozatorskich: tomu opowiadań wojennych Opadły liście zdrzew (1955), będących rekonstrukcją wydarzeń zczasu, który autor spędził wpartyzantce; Przerwany egzamin (1960), Wycieczka do muzeum (1966) - próba ustalenia filoz. sensu iskutków psychol.-moralnych wojny wżyciu współczesnym; Moja córeczka (1968) - paraboliczny monolog, zgon wstarych dekoracjach (1970) - przedstawienie dylematów człowieka współcz., przeżywającego dramat wyobcowania wobojętnym, pozbawionym autentycznych wartości świecie; Przygotowanie do wieczoru autorskiego (1971) dostarcza cennych autokomentarzy imateriałów typu wspomnieniowego, sprawozdawczego (na przykład zlektur, podróży, spotkań autorskich). Pisane poprzez R. scenariusze filmowe graniczą zuprawianymi poprzez twórcę dramatami: Kartoteka (wyst. 1960), Stara kobieta wysiaduje (wyst. 1969), Świadkowie, lub Nasza mała stabilizacja (wyst. 1964), Ekipa Laokoona (wyst. 1962), Spaghetti imiecz (wyst. 1967), Na czworakach (wyst. 1972), Śmieszny staruszek (wyst. 1965), Wyszedł zdomu (wyst. 1965), Białe małżeństwo (wyst. 1975). R. objawił wnich swą artystyczną oryginalność, realizując indywidualną koncepcję tak zwany teatru realistyczno-poetyckiego iprezentując sztuki odległe od poetyki dramatu klasycznego (na ten temat pisał wzbiorze Teatr niekonsekwencji, 1970), stosując wdramatach tak zwany otwartą kompozycję, oniespójnej akcji, wktórej przestrzeń czasu współgra zprezentowaną problematyką obrachunkowo-pokoleniową, zwizjami zdehumanizowanej cywilizacji życia zdominowanego konsumpcją, groteskowym estetyzowaniem, ztragikomicznymi portretami przeciętnych ludzi, zwątkami obsesji erotycznych. Twórczość R. uhonorowano nagrodami pol. izagr