Co to jest Rembrandt, właśc. R. Harmenszoon van Rijn

Co oznacza REMBRANDT, WŁAŚC. R. HARMENSZOON VAN RIJN: rysownik, malarz i grafik holenderski, jeden z najwybitniejszych twórców w dziejach sztuki; po okresie nauk w Lejdzie (u J. van Swanenburga) i w Amsterdamie (u P. Lastmana) wrócił do Lejdy, gdzie założył pracownię wyspecjalizowaną w malowaniu portretów, obrazów hist. i rel., na przykład Pielgrzymi z Emaus, Dawid z głową Goliata przed Saulem, Koncert, Tobiasz i Anna. Obrazy z tego okresu charakteryzują się dramatyczną kompozycją, grubą fakturą (używał impastów), precyzyjnym wykończeniem szczegółów. W 1632 r. przeniósł się do Amsterdamu, zamieszkał w domu bogatego kupca i antykwariusza H. van Uylenburgha, którego bratanicę Saskię poślubił (1634). Była ona jego muzą i modelką do wielu obrazów, na przykład Autoportret z Saskią na kolanach, Saskia jako Flora, Saskia w kapeluszu z piórami. Był to idealny moment w życiu R., otrzymywał sporo prestiżowych zamówień, nabył własny dom, przyjaźnił się z patrycjuszami, teologami, poetami. Ograniczył jasną kolorystykę w obrazach, malował niemal monochromatycznie używając stonowanych odcieni brązów, żółcieni, chłodnych i ziemistych zieleni; światło i kontrasty światłocieniowe budują obraz, na przykład Judasz zwracający srebrniki, Wskrzeszenie Łazarza, Porwanie Prozerpiny, Porwanie Europy. Powstaje cała seria portretów i autoportretów. Odniósł efekt malując Lekcję anatomii doktora Tulpa (1632), a również Portret kaznodziei Cornelisa Anso. W portretach ukazywał charakter postaci, nastrój, a nade wszystko z mistrzostwem pokazywał detal (na przykład koronki); obrazy ożywił dynamiką, dramatycznością i intensywnością nastroju, na przykład Danae, Uczta Baltazara, cykl Pasja Chrystusa, Anioł opuszczający dom Tobiasza, Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem (ten obraz R. znajduje się w Muzeum Czartoryskich w Krakowie). W 1642 R. namalował jedno z w najwyższym stopniu znanych i w najwyższym stopniu dynamicznych dzieł: Wymarsz strzelców (zw. Strażą nocną) - w tym roku umarła Saskia; odtąd rozpoczął się coraz trudniejszy moment w życiu R., który miał coraz mniej zamówień, zubożał, w 1656 był zmuszony ogłosić bankructwo. Malował teraz w pierwszej kolejności sceny rel., obrazy bardziej nastrojowe, kompozycyjnie spokojniejsze, coraz bardziej monochromatyczne w głębokich nasyconych czerwieniach, brązach, żółcieniach z rozproszonym (a nie jak dawniej skupionym) światłem, na przykład Chrystus i jawnogrzesznica, Uczta w Emaus, Zuzanna i starcy. Pośród tych późnych dzieł znajdują się także arcydzieła: Przełożeni cechu sukienników, Przysięga Klaudiusza Cywilisa, Żydowska narzeczona, Portret dla rodziny, Powrót syna marnotrawnego i in., na przykład Trzy drzewa. O mistrzostwie malarstwa R. decyduje gra światła, faktury, mistrzostwo i subtelność przekazywania uczuć i specyficzna, charakterystyczna dla R., gama barw. Był także wybitnym grafikiem (akwaforta, akwatinta, sucha igła)