Co to jest Narracja

Co oznacza NARRACJA: fundamentalny sposób prezentowania poprzez narratora świata przedstawionego wutworze epickim; wypowiedź narratora kreującego ciąg zdarzeń fabularnych, powiązanych postaciami wniej istniejącymi, uszeregowanych wporządku czasowym iprzestrzennym. Typowa dla gat. takich jak: opowiadanie, nowela, powieść, pamiętnik, dziennik, list i tak dalej Istnieją wutworze epickim dwie fundamentalne formy narracyjne, wynikające ze metody istnienia narratora: 1) n. autorska (3.-os.), charakterystyczna na przykład dla z angielskiego: powieści historycznej (W. Scotta Pani jeziora), wPolsce na przykład wpowieści sentymentalnej M. Wirtemberskiej Malwina, a więc domyślność serca; istnieje wn. romantycznych, na przykład wballadach, poemacie dygresyjnym; typowa zwł. dla XIX-wiecznej powieści realistycznej, na przykład W. Hugo, Ch. Dickensa, H. Balzaka, wktórej osoba opowiadająca, a więc prowadząca n., znajduje się na zewnątrz świata przedstawionego, przekazuje czytelnikowi całą wiedzę oświecie iludziach; wjej obrębie rozróżniamy: a) n. auktorialną, wktórej wypowiedź narratora nie należy do świata przedstawionego, patrzy on na świat zdystansem, ocenia go ikomentuje, posiadając wiedzę oprzeszłości, autorytet moralny, pozycję wszechwiedzącego, na przykład wpowieściach E. Orzeszkowej, wLalce B. Prusa, wNocach idniach M.Dąbrowskiej; b) n. personalną, typową dla powieści młodopolskiej: pozycja narratora nakłada się na pozycję jednej albo więcej postaci, które są zaangażowane wopowiadaną historię, jak na przykład wLudziach bezdomnych S. Żeromskiego (bohater gł. stosuje wn. mowę z pozoru zależną), wepopei chłopskiej Chłopi W.Reymonta (n. sięga do stylizacji gwarowej), wmałych formach n., na przykład wopowiadaniach zgon Dąbrowskiego iMogiła, wPopiołach S. Żeromskiego; 2) n. pamiętnikarską (1.-os.), typowa dla pamiętników XVII- iXVIII-wiecznych, potem również wXX w. wnowelach, dziennikach, wpowieściach autobiograficznych, autotematycznych, na przykład wPałubie K. Irzykowskiego, wpowieści Jedyne wyjście Witkacego - zachowuje spory dystans pomiędzy czasem zdarzeń aczasem opowiadania, narrator przyjmuje rolę mędrca, filozofa. Wpowieści Bez dogmatu H. Sienkiewicza czy wPanu Tadeuszu A.Mickiewicza spotykamy n. 3.-os. w okolicy 1.-os. (w partiach lirycznych, na przykład wEpilogu), fundamentalną właściwością n. jest zmienność punktu widzenia na przestrzeni poematu izmienność toku narracyjnego