Co to jest Amoneus Locus

Co oznacza LOCUS AMONEUS: "rozkoszne miejsce", termin izjawisko kulturowe odnoszące się (od epoki cesarstwa rzym. aż po XVI w.) do głównych motywów wszystkich opisów przyrody; piękne iocienione miejsce, naturalnie położone. Na jego całość składały się co najmniej jedno drzewo, łąka i źródło albo strumień, śpiew ptaków ikwiaty, w najwyższym stopniu wyszukane przykłady zawierają również wietrzyk. UWergiliusza iTeokryta tego typu wyobrażenia stanowią raptem sztafaż inscenizacyjny literaturze pasterskiej. Najpiękniejsze przedstawienie l.a. wpóźniejszej z łaciny literaturze możemy spotkać wpoemacie Tyberiana, pochodzącym zepoki Konstantyna, zcałą żywą kolorystyką późnego antyku. Wśredniowieczu l.a. zaliczali leksykografowie (i autorzy badający styl) do rekwizytów poetyckich (leksykon Papiasa, około 1050 r.). Można także spotkać sporo owych "miejsc rozkosznych" wpoezji neołacińskiej (od 1070 r.). Epika XIII w. włączyła l.a. do swego zasobu irozwinęła go wpostaci obrazu raju ziemskiego, na przykład P. Riga poświęcił motywowi cały utwór Oozdobach ziemi (1235). Historycznie l.a. to wyraźnie określony topos opisu krajobrazu, część scenerii literaturze pasterskiej, erotycznej, znajdujemy go między innymi wCarmina burana, Wergiliuszowym opisie Pól Elizejskich, bywał także stosowany poprzez pisarzy chrześc. do przedstawienia Raju (jako ogrodu), również jako część opisu ogrodów Flory uOwidiusza (Fasti, V). Wmalarstwie europejskim występuje na przykład uH. Boscha Ogród rozkoszy. Wyraźny motyw na przykład wliryce Horacego Beatus ille qui (epoda II), uA.Dantego wRaju, wutworach B. Leśmiana Krajobraz utracony, K.I. Gałczyńskiego Prośba owyspy szczęśliwe, W.H. Audena Wyspa rozkoszy, J. Łobodowskiego Pani Salomea, Cz. Miłosza Ogród ziemskich rozkoszy