Definicja Tradycji Motyw

Co to jest Motyw tradycji:
Poezja:
Pamiętniki - Jan Chryzostom Pasek
Pan Tadeusz - Adam Mickiewicz
Pieśń o żołnierzach z Westerplatte - Konstanty l. Gałczyński
Do młodych - Adam Asnyk
Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa
Chłopi - Władysław Stanisław Reymont
Video:
Miś - reż. S. Bareja
Opracowanie motywu tradycji:
W ujęciach literackich tradycja jest przeważnie bardzo istotnym faktorem narodowej tożsamości, a bez ciągłości jej przekazu nie może istnieć na ogół rozwijające się społeczeństwo. To pozytywne , znaczenie tradycji, która jednak może także być elementem negatywnie ciążącym , na współczesności, nie pozwalającym wyrwać się z fałszywych stereotypów, utrwalonych schematów myślenia i działania (człowiek przyzwyczaja się do każdej rzeczy, która (rwa, jak napisała Maria Dąbrowska). Same tradycje mogą mieć wielorakie źródła, na przykład religijne (niekiedy bezpośrednio wiążą się z obrzędami), narodowe, socjalne, cechowe i zawodowe, powiązane z jakimś miejscem .i tak dalej Oczywiście, w poezji istotnym punktem odniesienia pozostaje tradycja artystyczna, dokonania poprzedników - zazwyczaj bywa tak, iż młodzi autorzy negują propozycje bezpośrednich poprzedników, a za tak zwany żywą tradycję uważają dokonania nie ojców, ale dziadów (na przykład Młoda Polska odwoływała się nie do poprzedzającego ją pozytywizmu, lecz romantyzmu).
Pamiętniki - Jan Chryzostom Pasek
Filarem sarmackiego światopoglądu Paska byt niemal bezkrytyczny relacja do polskiej tradycji szlacheckiej, która w mniemaniu autora zawsze dawała lepsze wzory socjalne, polityczne, kulturowe niż doświadczenia żadnych innych narodów. Owa tradycja naturalnie miała charakter katolicki, dotyczyła przede wszystkim sfery obyczajów i była traktowana niemal tak samo, jak pisane prawo.
Pan Tadeusz - Adam Mickiewicz
Stróżem tradycji jest w poemacie w pierwszej kolejności sędzia Soplica. To wzorowy ziemianin, szlachcic przywiązany do dawnych obyczajów, tradycji, narodowych strojów. Patriota mający szereg cnót obywatelskich. Ta postać pełni w utworze pomiędzy innymi rolę surowego strażnika zasad etykiety (wygłasza np. istotną naukę o grzeczności), ceremoniału, szablonowych norm i zasad zachowania się w różnych okolicznościach. Tradycja określała w Soplicowie niemal wszystko - od porządku idących na spacer, po rozwiązywanie konfliktów przez zajazd na sąsiadów. Osobne tradycje kultywował zaścianek Dobrzyńskich.
Pieśń o żołnierzach z Westerplatte - Konstanty l. Gałczyński
Gałczynski złożył hołd obrońcom nadmorskiej placówki, korzystając z pisarskiego przywileju posiadania własnej wizji wydarzeń historycznych (oczywiście, nie zginęli tam wszyscy polscy żołnierze). Utwór nie opowiada o samej obronie, mało mówi o walce. Jakby interesuje się raczej tym, co stało się z żołnierzami, którzy polegli w boju. Pisarz nie ma jakichkolwiek zastrzeżenia: poszli oni do nieba. Zgodnie ze stylizacją wiersza, pomaszerowali tam w żołnierskim szyku, czwórkami: Kiedy się wypełniły dni l i przyszło zginąć latem, l prosto do nieba czwórkami szli / żołnierze z Westerplatte. W chmurach można było słyszeć równy krok Morskiego Batalionu. Jego bohaterzy nie żałowali życia oddanego w obronie ojczyzny. Spotyka ich teraz nagroda, w żołnierskim szyku zmierzają na niebiańskie polany Obrońcy polskiego wybrzeża Bałtyku wesprą walczących w Warszawie, ich duch będzie aktualny pośród ruin stolicy pamięć o nich podtrzyma nadzieję zwycięstwa, zachęci do oporu przeciw hitlerowcom.
Do młodych - Adam Asnyk
Przyszłość winna być budowana na silnym fundamencie przeszłości, Asnyk bynajmniej nie mówi wyłącznie o epoce romantycznej, lecz sięga znacząco dalej, nawet do antyku, średniowiecza. Rzecz nie w tym, aby bezkrytycznie wielbić wszystko, co minione, podmiot liryczny domaga się szacunku dla tych obszarów tradycji, które przynosiły ważne, również z punktu widzenia współczesnego życia, wartości. Oczywiście, w centrum rozważań poety pozostaje romantyzm. To wyraźnie wystylizowany arkadyjsko moment pięknej młodości poety, a nie lata stworzenia listopadowego, buntu, cierpienia, nieszczęścia narodu, poświęcenia. Romantyczna Polska z wiersza Asnyka jest krainą piękna, łagodności i szczęścia. Świat młodości został wyidealizowany, pozbawiony każdego tragicznego, ciemniejszego rysu. Bezpośrednia przeszłość to arkadyjska realność bez przemocy, gwałtu, gwałtownych konfliktów. Zupełnie odmiennie wygląda w tym wierszu przyszłość: będzie ona szukaniem nowych dróg i zarazem walką z tym, co hamuje pochód zdobywców, walką z dawnym światem. Dla Asnyka znakiem minionego była wiara w harmonię pomiędzy dobrem i prawdą. Tego nie można pogodzić z biologizmem pozytywistów, teorią walki o byt, nieuchronnością porażki słabszego. Intelekt każe godzić się ze zwycięstwem form silniejszych, nowych, zejściem ze sceny starych. Lecz z drugiej strony bardzo trudno staremu poecie przyznać, iż to w co wierzył poprzez lata okazuje się współcześnie anachroniczne, nieprzydatne, wręcz opóźnia pochód ku lepszemu jutru. Jednak fraza trzeba z żywymi do przodu iść to w pierwszej kolejności akt rezygnacji, pragmatyczna porada dla wszystkich: starych i młodych.
Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa
w powieści ważkie funkcje pełnią dwa rodzaje rzeczywistości: tradycja i teraźniejszość związana z konkretnym czasem i przestrzenią. Naturalnie, te rzeczywistości nie istnieją w okolicy siebie, lecz przenikają się - przeszłość w ważnym stopniu ustala kształt rzeczywistości. Najodleglejszym czasem tak zwanej żywej tradycji jest epoka Jana i Cecylii - pamięć o niej jest zachowywana dzięki ustnym przekazom, stosunkom o stworzeniu rodu Bohatyrowiczów. Drugi istotny obiekt tradycji to czasy napoleońskie - w 1812 roku (i przedtem) w armii Napoleona służyli zarówno Korczyńscy, jak i Bohatyrowiczowie. Ten moment to bardzo ważna część tradycji romantycznej w utworze. Wreszcie stworzenie styczniowe - 1863 rok jest postrzegany w powieści poprzez pryzmat koncepcji pozytywistycznych. Świeża pamięć o stworzeniu żyje pośród wszystkich bohaterów, stworzenie w znacznej mierze określiło ich losy, było także symbolem zjednoczenia narodu.
Chłopi - Władysław Stanisław Reymont
Obrzędowość, zwyczaje i tradycje w znacznej mierze porządkowały życie chłopów w Lipcach. Miały one charakter kulturowy albo religijny regularnie wyrastały nawet z jeszcze pogańskich wierzeń. Tradycja była obecna w całej drodze życiowej mieszkańców wsi, od urodzin do zgonu. Bardzo rzadkie próby naruszenia, zlekceważenia tradycji mogły mieć zdecydowanie niekorzystne skutki - aż do usunięcia poza obręb społeczności