Czy przydatne?

Definicja Szlachty Motyw

Co to jest Motyw szlachty:
Poezja:
Pospolite ruszenie, Wojna chocimska - Wacław Potocki
Pan Tadeusz - Adam Mickiewicz
Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa
Przedwiośnie - Stefan Żeromski
Opracowanie motywu szlachty:
Polska szlachta nigdy nie była stanem jednorodnym, pod koniec Rzeczypospolitej należeli do niej ogromni możnowładcy i ludzie nie posiadający niczego, również praw politycznych. Łączyło ich jedno właśnie poczucie rodowodowej wspólnoty, wyższości nad plebsem. Poprzez stulecia generalnie nie kwestionowano socjalnej roli szlachty (jednakże domagano się pewnych praw i dla niższych stanów), regularnie z kolei wytykano jej niewłaściwe wypełnianie obowiązków, zapominanie o roli, do jakiej została powołana. Lecz już romantycy, akcentując przy tym dziejowe posłannictwo szlachty jako przewodniczki narodu (dla Mochnackiego szlachta była oddychalnym powietrzem naszego państwie), generalnie podzielali utrwalające się przekonania, iż wyrazista odrębność szlachty ma się już ku końcowi. Tak stało się po stworzeniu styczniowym i wtedy to problem deklasacji szlachty nasza poezja uczyniła jednym ze swych ważniejszych tematów. Mikołaj Rej Żywot człowieka poczciwego. Utwór Reja stanowi apoteozę życia ziemiańskiego, życia zamożnego, jednakże nie bardzo bogatego szlachcica, który nie wybrał dworskiej ani żołnierskiej kariery, lecz osiadł na wsi. Jednak ze względu swego szlachectwa (zaszczytnego, będącego przyczyną do chwały) ma ów mieszkaniec wiejskiej Arkadii i wymagania wobec ojczyzny, na przykład powiązane z jej obroną. O tym, iż szlachta nie wywiązuje się właściwie z owych powinności pisał Rej w Krótkiej rozprawie.
Pospolite ruszenie - Wacław Potocki
Rodzajem wprowadzenia do wiersza jest obraz obozu wojskowego, .naprzeciwko którego stoi nieprzyjaciel. Dobosz przekazuje rozkaz rotmistrza o rozstawieniu wart. Niestety, bardzo trudno obudzić śpiących żołnierzy, a raczej zbieraninę szlacheckiego pospolitego ruszenia. Szlachta czuje się wręcz oburzona tym, iż ktoś śmie jej rozkazywać. Zrezygnowany rotmistrz także idzie spać. Krótka scena, jeden z małych epizodów idealnie charakteryzuje wartość bojową pospolitego ruszenia, nie mające granic warcholstwo szlachty, brak elementarnego poczucia obowiązku, dyscypliny - nawet w bezpośrednim obliczu wroga. Taka Rzeczpospolita, co Potocki wielokrotnie podkreślał, nie może istnieć, musi zginąć zalana poprzez nieprzyjacielskie wojska, a powołaniem stanu szlacheckiego jest przede wszystkim służba żołnierska.
Wojna chocimska - Wacław Potocki
Ogromnym utworem patriotycznym Potockiego była Wojna chocimska, próba narodowej epopei mówiącej o bohaterskich zmaganiach z najazdem tureckim. Poemat prezentował gesty narodowych bohaterów (w pierwszej kolejności hetmana Chodkiewicza), stawił ich rycerskie cnoty, aby pokazać, jak nisko upadli potomkowie tamtych herosów. Pozbawieni rycerskiego ducha, ignorujący dobro publiczne, samowolni i rozmiłowani w zbytku (jak w wierszu Zbytki polskie). Wojna chocimska była poematem historycznym, lecz wyrastała także bezpośrednio ze współczesności, próbowała odpowiedzieć na stawiane poprzez nią pytania. Gloryfikacja zalet sarmackich przodków łączyła się z gorzką świadomością poety, iż nie będą one kontynuowane, iż dzisiejsza szlachta nie jest zdolna do takich wyrzeczeń. A bez odrodzenia cnót rycerskich, nie można marzyć o podniesieniu z upadku państwie.
Pamiętniki - Jan Chryzostom Pasek
Pamiętniki są bezcennym dokumentem mentalności przeciętnego szlachcica polskiego z połowy XVII wieku. Pasek byt fanatycznie przywiązany do swobód i przywilejów szlacheckich, sądził, iż to, co jest korzystne dla niego, musi być dobre i dla państwie. Byt także dzielnym, niekiedy okrutnym i nazbyt chciwym łupów (poprzez całe życie wszelkimi metodami zabiegał o dobra materialne), odważnym żołnierzem-zawadiaką. Nigdy nie stawał mu się bez zaangażowania biznes ogólny, los państwie. Pasek chciał także, aby widzieć w nim znakomitego, energicznego, zaradnego gospodarza i wzorowego męża. Jednocześnie autor konsekwentnie przemilcza swe liczne mechanizmy, miał ich aż osiemnaście, wyroki skazujące go na banicję, buduje swój możliwie w najwyższym stopniu pozytywny wizerunek. Narrator Pamiętników jest bez wątpienia człowiekiem o rozbudzonej wyobraźni (koloryzował i niezmiennie wyolbrzymiał swą rolę w przedstawianych zdarzeniach), dociekliwym, ciekawym świata i ludzi, obdarzonym wybitnym zmysłem obserwacji, lecz raczej niezdolnym do głębszej refleksji, a już na pewno do przyjmowania nowych poglądów, weryfikacji swych sarmackich, raz na zawsze ukształtowanych przekonań, Pielęgnował w sobie wielki zasób uprzedzeń, fobii, fałszywych wyobrażeń, a w ich obronie był w każdej chwili gotów do uczestniczenia w burdach.
Pan Tadeusz - Adam Mickiewicz
Polska szlachta, jej kultura, zwyczaje, tradycje, ludzkie typy, jest bohaterem zbiorowym tego dzieła. Owa szlachta zostaje oskarżona o dumę, pychę (Stolnik, Jacek Soplica) i wynikające z tego warcholstwo, skłonność do anarchii, lekceważenia praw i obowiązków obywatela (bezkarność Jacka po zabiciu Stolnika, zajazd). Ci kłótliwi ludzie nazbyt regularnie prywatny biznes stawiali powyżej dobrem ogółu, ojczyzny Szlachta z Pana Tadeusza miała także rozliczne zalety, jej obraz jest przecież generalnie pozytywny. Owi ludzie umieli zrezygnować z zemsty i wybaczać, odpokutować (jak Jacek) popełnione przestępstwa, winy Bardzo kochali swój państwo, w obliczu niebezpieczeństwa stawali się solidarni, zapominali o urazach. Generalnie Mickiewicz nie osądzał zbyt surowo narodowej przeszłości. Raczej idealizował minione, wady przekształcał w ludzkie śmiesznostki, pisał o nich z humorem.
Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa
Nad Niemnem prezentuje życie niemal całej warstwy szlacheckiej, ukazuje jej wewnętrzne zróżnicowanie, ekonomiczne rozwarstwienie, wybrane z warstw poddaje surowej ocenie. Autorka tak postrzegała poszczególne ekipy: Arystokracja. Ekipa pasożytnicza (Różyc, Darzecki) społecznie zupełnie bezużyteczna, nie poczuwająca się do jakichkolwiek obowiązków wobec narodu, egoistyczna, trwoniąca majątki, nie czująca emocjonalnych związków z rodzinną ziemią, kosmopolityczna, zainteresowana jedynie rozrywkami, przyjemnym spędzeniem czasu, co nie zawsze może zagłuszyć poczucie bezsensu życia, dać szczęście, sprzyja z kolei dekadentyzmowi. Średniozamożne ziemiaństwo (jak Benedykt Korczyński). Mocno odczuwające kryzys ekonomiczny po uwłaszczeniu chłopów, popowstaniowe represje. Jedni walczą o utrzymanie ziemi, starają się gospodarować nowocześniej, pamiętają przy tym o patriotycznych tradycjach, socjalnych obowiązkach. Inni godzą się z ekonomiczną porażką, porzucają ideały, dawne mechanizmy wartości, zadowalają się coraz bardziej ograniczoną konsumpcją, towarzyskimi rozrywkami. Szlachta zaściankowa (ustalana w powieści mianem ludu). Bohatyrowiczowie żyją niczym chłopi, gospodarują na skrawkach ziemi, są biedni, niewykształceni. Ziemia stanowi dla nich największą wartość, aby ją posiąść są gotowi zrobić wszystko. Jednocześnie mają niezliczone cechy pozytywne: są pełni życia, energii, zapału do pracy, patriotyczni, szanujący tradycje, kultywujący pamięć o minionych pokoleniach, nie zapominają starych pieśni i podań, żyją w zgodzie z naturą. To lud, który nigdy nie podpierał strasznego gmachu pracy przymusowej, ani twarzami w dół nie upadał pod piekielną obelgą chłosty, lud, za którym w odległej przeszłości jaśniało stonce ludzkich spraw i dostojeństw. Zdaniem autorki, to lud zadecyduje o przyszłości państwie, narodu, ze względu swej liczebności i siły stanie się fundamentalną warstwą socjalną.
Przedwiośnie - Stefan Żeromski
Nawłoć to sielankowa oaza spokoju, odwiecznego porządku życia, radości życia. Ziemiański dwór jest wyspą dostatku otoczoną morzem chłopskiej nędzy jego uprzywilejowani mieszkańcy ani poprzez chwilę nie zastanawiają się nad moralną stroną tego stanu rzeczy ani także nad tym, iż ogromne ruchy socjalne mogą zmieść ich świat z powierzchni ziemi. Ich egoistycznej polityki nic nie może zmienić. Hipolit Wielostawski to ziemianin, któremu Żeromski przypisał wszystkie cechy pozytywne (gościnność, patriotyzm, odwagę w boju) i niekorzystne (próżniak, szukający w życiu wyłącznie przyjemności, bez zaangażowania na nędzę wsi, gardzący chłopami, w gruncie rzeczy duchowo pusty) łączone w obiegowej świadomości z tą warstwą socjalną. Jak i w innych utworach Żeromskiego, szlachta, ziemiaństwo jest anachronizmem, to nie ono zadecyduje o przyszłości Polski, może z kolei doprowadzić do rewolucyjnego (i w pełni zrozumiałego) wrzenia na wsi
Znaczenie Motyw Matki:
Informacje podmiotu: Mitologia Biblia Lament świętokrzyski Hamlet, Romeo i Julia - W. Szekspir Treny - J. Kochanowski Kazania sejmowe - P. Skarga Świętoszek - Molier Święta miłości kochanej ojczyzny - I motyw szlachty co znaczy.
Znaczenie Motyw Teatr Mundi:
Informacje świata) - Koncepcja przypisywana Platonowi zakłada, iż świat został stworzony poprzez istotę wyższą (Demiurgosa), która jest równocześnie reżyserem dziejących się na nim wydarzeń. Ludzie przypominają motyw szlachty krzyżówka.
Znaczenie Motyw Literatury I Jej Wpływu:
Informacje jej wpływu: Poezja: Satyry - Ignacy Krasicki Dziady cz. IV - Adam Mickiewicz Mistrz i Małgorzata - Michaił Bułhakow Syzyfowe prace - Stefan Żeromski Nad Niemnem - Eliza Orzeszkowa Inny świat - Gustaw motyw szlachty co to jest.
Znaczenie Motyw Konfliktu Pokoleń:
Informacje pokoleń: Poezja podmiotu: Mitologia Biblia - opowieść o Dawidzie i Absalomie Antygona - Sofokles O literaturze romantycznej, Dziady cz. IV, Oda do młodości- Adam Mickiewicz Tango - Sławomir Mrożek motyw szlachty słownik.
Znaczenie Motyw Iliady:
Informacje Poezja: Eneida - Wergiliusz Odprawa posłów greckich - J. Kochanowski, Wojna chocimska - W. Potocki, Arkadia - S. Trembecki Pan Tadeusz, Konrad Wallenrod - A. Mickiewicz, Trylogia - H. Sienkiewicz motyw szlachty czym jest.

Czym jest Motyw szlachty znaczenie w Motywy w literaturze .

  • Dodano:
  • Autor: