Definicja Przyjaźni Motyw

Co to jest Motyw przyjaźni:
Poezja:
Biblia
Mitologia
Iliada, Odyseja - Homer
Pieśń o Rolandzie, Romeo i Julia, Hamlet - W. Szekspir
Przyjaciele - I. Krasicki
Cierpienia młodego Wertera, Tata Goriot - H.Balzak
Przyjaciele, Oda do młodości, Dziady cz. III - A. Mickiewicz
Zbrodnia i kara - F. Dostojewski
Lalka, Faraon - B. Prus
Nad Niemnem - E. Orzeszkowa
Trylogia, Quo vadis, Krzyżacy - H. Sienkiewicz
Granica - Z. Nałkowska
Przedwiośnie, Ludzie bezdomni - S. Żeromski
Noce i dnie - M. Dąbrowska
Inny świat - G. Herling - Grudziński
Mały książę - A. Saint-Exupery
Bramy raju, Popiół i diament - A. Andrzejewski
Dolina Issy - Cz. Miłosz
Nieznośna lekkość bytu - M. Kundery
Opracowanie motywu przyjaźni:
Oparta na wzajemnym zrozumieniu, bardzo podobnym postrzeganiu świata przyjaźń to jedno z najszlachetniejszych ludzkich uczuć i zarazem motyw literacki pojawiający się już w archaicznych mitach, baśniach. Np. jako czynnik kształtujący ludzkie postawy, charaktery, istotny obiekt wychowania młodego człowieka, podstawa, na której rodzą się inne uczucia (na przykład miłość, lecz i patriotyzm). Utwory literackie wskazują liczne źródła przyjaźni, na przykład akcentują rolę wspólnych doświadczeń w pełnym wzajemnym zrozumieniu. Wielu pisarzy poświęciło swym przyjaciołom ciepłe wspomnienia, znacząco rzadziej pisze się o krępujących więzach przyjaźni czy jej przekreśleniu w imię jednostkowego, doraźnego interesu, przyjaźni pozornej, która nie przeszła próby trudnej rzeczywistości, okazała się wartością pozorną. W następnych epokach, wraz ze zmianami obyczajowości, nieco inaczej uzewnętrzniano to uczucie.
Odyseja - Homer
W trakcie wędrówki Odysa spod Troi do domu bohaterowi towarzyszyli wierni przyjaciele, towarzysze broni i żeglarze. Odys czuł się za nich odpowiedzialny, bronił ich i ochraniał w trakcie morskiej podróży i rozlicznych przygód. Gdy rozgniewany Helios spowodował rozbicie okrętu gromem Zeusa (przyjaciele Odysa posilili się mięsem wołów Heliosa, dokonali świętokradztwa) Odys pozostał samotny, rozpaczał po utracie przyjaciół (sam cyklop Polifem na Sycylii pożarł połowę z nich), których nigdy nie zawiódł. Najbliższym przyjacielem Odyseusza byt Dio-medes, razem na przykład nocą przekradli się do Troi i zabrali posąg strzegący miasta.
Dziady cz. III - Adam Mickiewicz
Młodzi patrioci, aresztowani na rozkaz Nowosilcowa, mają mocne poczucie więzi grupowej, wspólnego losu, również w obliczu rychlej zsyłki na Syberię pozostają przyjaciółmi, czują się odpowiedzialni za los towarzyszy niedoli, co najlepiej odzwierciedla postawa Tomasza Za-na gotowego brać na siebie całą winę. Carskie represje utrwaliły ich przyjaźń sprzed aresztowania.
Lalka - Bolesław Prus
Wokulski miał trzech prawdziwych przyjaciół. Pierwszym z nich byt, poznany jeszcze na Syberii, Suzin, nadzwyczajnie bogaty Rosjanin, wspólnik w wielu biznesach. Wierną, niezmienną przyjaźnią obdarzał Wokulskiego Ignacy Rzecki. Stary subiekt byt bez reszty oddany Wokulskiemu, kochał go, lecz nie zawsze umiał zrozumieć. Długo nie orientował się, iż jego Stach kocha Łęcką, próbował go ożenić z panią Stawską. Decyzje Wokulskiego zburzyły cały świat Rzeckiego (który i tak byt zagubiony we współczesnej mu rzeczywistości): nie mógł pogodzić się ze sprzedaniem sklepu Żydom i zniknięciem pryncypata, jako nieprawidłowy marzyciel chciał wierzyć w jego powrót. To postać w gruncie rzeczy tragiczna, dopełniająca żywota (zmarł nagle) w wypadku, gdy jego duchowy syn, a więc Wokulski zawodzi wszystkie pokładane w nim poprzez Rzeckiego nadzieje. Doktora Szumana Wokulski również poznał na Syberii, połączyła ich trwała przyjaźń przełamująca bariery polsko-żydowskiej nieufności. W Szumanie nie było nic z naiwności Rzeckiego, stał on się mądrym powiernikiem, doradcą Wokulskiego, o którym powiedział: Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego.
Syzyfowe prace - Stefan Żeromski
Powieść Żeromskiego jest poświęcona przede wszystkim szkole, zatem przedstawia także szkolne przyjaźnie - część z nich zawiązała się na stancji "starej Przepiórzycy", gdzie mieszkali uczniowie spoza Klerykowa. Początkowo Marcin Borowicz bat się szkoły i nowych kolegów, lecz niebawem poznał "Wilczka", pierwszego z klasowych przyjaciół, który wprowadził go w tajniki szkoły Wspólnie z psychicznym dorastaniem głównego bohatera, wyzwalaniem się spod wpływu nauczycieli, poszerzał się krąg jego przyjaciół. Walnie przyczyniły się do tego spotkania w nielegalnym kółku samokształceniowym na "Górce", gdzie czytano polskie książki, dyskutowano, a konieczność zachowania fundamentalnych zasad konspiracji cementowała przyjaźnie. Bardzo istotną rolę w życiu Borowicza odegrała przyjaźń z Jędrzejem Radkiem, biednym chłopskim synem (zatem kimś z zupełnie innego środowiska niż to, z jakiego pochodził Marcin), który z wielkim trudem, determinacją zdobywał wykształcenie. Dzięki Radkowi (również Bernardowi Zygierowi i opowieściom strzelca Nogi) narodziła się polska, w pełni uświadamiana świadomość patriotyczna młodego człowieka. Generalnie, w całej powieści przyjaźń w bardzo ważnym stopniu kształtuje postawy, charaktery młodych ludzi.
Ludzie bezdomni - Stefan Żeromski
Przyjacielem Judyma byt inż. Korzecki (to on, po wyrzuceniu z pracy w Cisach, skłonił go do przeprowadzki do Zagłębia), jeden z w najwyższym stopniu zagadkowych bohaterów twórczości iż romskiego. Panowie poznali się w Paryżu, wspólnie byli w Szwajcarii, gdzie inż. leczył nerwy. Pozostawał człowiekiem samotnym, bardzo wrażliwym na ludzką krzywdę, z największym trudem znosił panującą w Zagłębiu nędzę, nieludzkie warunki pracy robotników, ich wyzysk. Nareszcie popełnił samobójstwo (zawsze chciał umrzeć wtedy, gdy tego zapragnie). Zapewne uczestniczył także w jakiejś nielegalnej działalności rewolucyjnej. Bardzo mocno przeżywał egzystencjalne lęki