Definicja Pieniędzy Motyw

Co to jest Motyw pieniędzy:
Poezja:
Mitologia
Biblia
Molier - Skąpiec
Kordian - Juliusz Słowacki
Lalka - Bolesław Prus
Zbrodnia i kara - F. Dostojewski
Przydatne cytaty:
Dziwne, jak wszyscy ukrywamy, iż jednym z głównych motorów naszego życia są kapitał. - Lew Tołstoj
Opracowanie motywu pieniędzy:
Wynalazek Fenicjan zrewolucjonizował handel, całą gospodarkę, przyspieszył postęp cywilizacyjny antycznego świata. Zarazem jednak posiadanie, gromadzenie pieniędzy stało się ogromną ludzką namiętnością, która równie regularnie skłaniała do ciężkiej pracy, godnej pochwały oszczędności, co rabunków, zbrodni, bezlitosnego wyzysku. Wielu pisarzy różnych epok (na przykład romantyków, modernistów) wyrażało się o pieniądzach z pogardą, uważało je za znak najprymitywniejszych aspiracji człowieka, których nie można pogodzić z pełnią życia duchowego. Gdyż od tysiącleci kapitał towarzyszą człowiekowi (praktycznie bez ich posiadania nie można utrzymać się przy życiu), zagadnienia ich zdobywania, budującej albo niszczącej siły, wpływu na ludzkie postawy, miejsca w systemie wartości pozostają obiektem uwagi .literatury.
Mitologia
Aby zmarły mógł zapłacić w podziemnym świecie przewoźnikowi Charonowi za przeprawienie go poprzez rzekę Styks (zatem aby znalazł się w miejscu wiecznego pobytu) wkładano mu w usta obola, drobną monetę.
Biblia
Zawarte w Starym Testamencie wzmianki o pieniądzach dotyczą zarówno cen, finansowych zobowiązań (w pierwszej kolejności wobec świątyń), jak i fałszowania monet - pojawiły się one w Izraelu po okresie wygnania babilońskiego. W momencie Nowego Testamentu na ziemiach żydowskich sita rzeczy w obiegu były w pierwszej kolejności kapitał rzymskie. W najwyższym stopniu znana opowieść, gdzie pojawiają się kapitał to dzieje zdrady Judasza, który za wydanie Chrystusa miał dostać trzydzieści srebrników. Wg tradycji, dręczony wyrzutami sumienia, zwrócił je kapłanom i w dalszym ciągu powiesił się.
Molier - Skąpiec
Harpagon to sześćdziesięcioletni bogaty mieszczanin paryski, wdowiec, o którego pozycji socjalnej, zajęciach, pochodzeniu dowiadujemy się mało. Z pewnością zajmował się lichwą, pożyczaniem pieniędzy na wysoki proc.. W życiu wszystkim byty dla niego kapitał, dla nich byt gotów do popełnienia każdej niegodziwości. To człowiek niebywale pazerny, chciwy, przy tym nieprawdopodobny skąpiec, krętacz, awanturnik, ktoś pyszny, pozbawiony serca dwulicowiec bez jakichkolwiek skrupułów. Starał się oszczędzać na wszystkim - podkradał nawet owies własnym koniom. Byt niedobrym ojcem, skąpił dzieciom pieniędzy na fundamentalne opłaty. Jeszcze gorzej traktował służbę. Patologiczne skąpstwo uczyniło z niego człowieka wręcz chorego, maniaka opanowanego żądzą zdobywania pieniędzy i niewydawania ich, jednakże tego ostatniego wymagała jego pozycja socjalna. Zdawał sobie sprawę ze swej przywary, próbował ją ukrywać. Harpagon (to stówo greckie, potem zlatynizowane, oznaczające drapieżnego, z zakrzywionymi szponami, chciwca) jest uosobieniem skąpstwa. Postacią odrażającą, w razie której tylko jedna właściwość charakteru ustala wszystkie zachowania, uczucia. Harpagon bywa śmieszny, lecz także groźny, odrażający, nawet tragiczny. Cały świat, rodzinę widzi poprzez pryzmat szkatułki zawierającej monety, których straty panicznie obawia się.
Kordian - Juliusz Słowacki
w James Parku w Londynie, Kordian wspomina nieudane samobójstwo. Rozmawia z cynicznym Dozorcą, który wyraziście uświadamia mu, iż społeczeństwem rządzą kapitał mogące otworzyć drogę do wszelkich godności. Rodząca się cywilizacja pieniądza jest oparta na zakłamaniu, a nie autentycznych wartościach moralnych albo socjalnych. Natomiast we Włoszech Kordiana pociąga Wioletta jako kobieta, podziwia jej ciało. Gdy, dokonując próby uczucia, mówi, iż przegrał cały dorobek, wszystkie kapitał, Włoszka traci zainteresowanie Polakiem. Miłość traktuje jako rodzaj handlu, nie jest ona w tym przypadku bezinteresownym uczuciem łączącym dwoje ludzi - miłość zmysłowa reprezentowana poprzez kobiety interesowne może tylko rozczarować.
Lalka - Bolesław Prus
Wokulski pochodził z zdeklasowanej szlachty. W młodości pracował (do czego zmusiła go bieda stale procesującego się ojca), próbował uczyć się, udzielał korepetycji, zajmował wynalazkami. Po niecałym roku porzucił studia w Szkole Głównej, wziął udział w stworzeniu styczniowym, po jego zakończeniu został zesłany na Syberię. Poznał Rosjanina Suzina, dzięki któremu dorobił się niewielkiego majątku. Do państwie wrócił w 1870 roku, rok potem ożenił się z Małgorzatą Minclową, zamożną wdową po sklepikarzu. W 1875 umarła Minclową, a Wokulski z 30 tysiącami rubli zaczął samodzielną karierę kupca. W 1887 roku niespodziewanie wyjeżdża na Bałkany, gdzie toczy się wojna. Wraca po ośmiu miesiącach jako posiadacz wielkiej fortuny zarobionej na dostawach dla wojska - w tym momencie rozpoczyna się zasadnicza, współczesna akcja Lalki. Życiowa konieczność zmusiła Wokulskie-go do zostania kupcem, przedsiębiorcą na wielką skalę, co wtedy pośród Polaków byto rzadkością. Zyskał fortunę nie tyle dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności (poznanie Suzina, wojna rosyjsko-turecka), co za sprawą predyspozycji do robienia interesów, przedsiębiorczości, niezwykłej inteligencji, zdolności przewidywania, odwadze i stałej gotowości do podejmowania nawet największego ryzyka. Miłość do Izabeli Łęckiej wymieniła wszystko w życiu Wokulskiego. Bezskutecznie, czasami niezręcznie, próbował dzięki pieniędzy kupić uczucie zubożałej arystokratki. Jednocześnie zaniedbywał swoje interesy Powieść Prusa mówi także o rodzącym się polskim kapitalizmie, który prowadzi do deklasacji znacznej części arystokracji, z posiadania kapitału czynni konieczny warunek posiadania takiej a nie innej pozycji socjalnej, lecz w tym przejściowym okresie ciągle bardzo ważne jest samo pochodzenie człowieka. Zarazem arystokracja zupełnie nie umie odnaleźć się w nowej sytuacji ekonomicznej, czego najwspanialszym odpowiednikiem jest Tomasz Łęcki. Część wielkiego majątku jego rodziny została skonfiskowana po stworzeniu, resztę pan Tomasz zwyczajnie roztrwonił. Pozostała mu tylko kamienica, na hipotece której ciążyły wielkie długi. Było to stanowczo za mato, aby nadal podróżować po Europie, prowadzić wystawne życie, przyjmować gości, nawet zapewnić posag córce. Wszystkie nadzieje materialne wiąże z Wokulskim, który pozwala mu nawet wygrywać ze sobą w karty, aby hipokryta Łęcki miał z czego utrzymywać dom. Pan Tomasz nie ma nawet bladego definicje o ekonomice, finansach, realnym stanie swego posiadania, a raczej zadłużenia. Uważał się przy tym za zręcznego inwestora