Definicja Raju Arkadii Motyw

Co to jest Motyw arkadii, raju:
Poezja podmiotu:
Biblia - Księga Rodzaju,
Mitologia (mit o Panu)
Bukoliki - Wergiliusz
Metamorfozy - Owidiusz
Boska Komedia - Dante Alighieri (spotkanie z Wergiliuszem)
Żywot człowieka poczciwego - M. Rej
Pieśń świętojańska o sobótce, Na dom w Czarnolesie, Na lipę - J. Kochanowski
Laura i Filon - F. Karpiński
Przypadki Robinsona Kruzoe - D.Defoe
Pan Tadeusz (Soplicowo) - A. Mickiewicz
Moja piosenka II - C.K. Norwid
Nad Niemnem (zaścianek Bohatyrowiczów) - E. Orzeszkowa
Lalka (Zasławek) - B. Prus
Hymn do Nirwany - K. Przerwa - Tetmajer
Przedwiośnie - S. Żeromski
Krajobraz utracony - B. Leśmian
Piotruś Pan - J.M. Barrie
Pamiętniki Adama i Ewy - M. Twain
Prośba o wyspy szczęśliwe - K.I. Gałczyński
Cienie w raju - E.M.Remarque
Dolina Issy, Świat (Poema naiwne) - Cz. Miłosz
Wyspa rozkoszy - W.H.Auden
Król much - W. Golding
Pani Salomea - J. Łobodowski
Układ - E.Kazan
Prośba o wyspy szczęśliwe - K.I Gałczyński
Bramy raju - J. Andrzejewski
Poezja przedmiotu:
ABRAMOWSKA Janina: Arkadia w Czarnolesie („Pieśń świętojańska o Sobótce” Jana Kochanowskiego) / W: LEKTURY i problemy / wybór i przyg. Janusz Maciejewski. – Warszawa: Ludowa spółdzielnia Wydawnicza, 1976. – S. 11-19
ARKADIA / W: Leksykon motywów literackich / red. Agnieszka Nawrot et al.; przyg. haseł Teresa Kosiek et al. – Kraków: Wydawnictwo „GREG”, 2004. – S. 20-22 ISBN 83-7327-394-8
ARKADIA w poezji staropolskiej / W: Leksykon literatury staropolskiej: Średniowiecze, Renesans, Barok / red. Teresa Michałowska. – Wyd. 3. – Wrocław: Ossolineum, 2002. – S. 55-60. – (Vademecum Polonisty) ISBN 83-04-04621-0
POZNAŃSKI Jacek, MARGULA Jerzy, LOGOS Mateusz: Wzorcowe prezentacje 100 tematów: nowa ustna matura z j. polskiego. – Warszawa: Skrypt, 2004. – Rozdz.: Motyw Arkadii w poezji. Przedstaw jego różne ujęcia i funkcje w wybranych dziełach literackich. – S. 103-107 ISBN 83-89522-39-X
Sztuka:
Arkadia - Vogel Zygmunt
Adam i Ewa w Rajskim Ogrodzie - Lucas Cranach
Powstanie Adama - Michał Anioł
Adam i Ewa, Adam i Ewa w raju - Tycjan
Raj - Bruegel
Raj - Bosh Hieronim
Babie lato - Józef Chełmoński
Adam i Ewa - Rubens
Garden of Eden - Backer Jacob
Garden of Eden - Jacopo Bassano
Ideale Landschaft, Et in Arcadia ego -Nicolas Poussin
Sielanka - Witold Pruszkowski
Adam i Ewa - Rubens
Pejzaż - Claude Lorrain
Raj - Hondecoeter
Video:
Pan Tadeusz, Panny z Wilka - reż. A. Wajda
1492 Wyprawa do raju - reż. Scott Ridley
Nad Niemnem - reż. Z. Kuźmiński
Dolina Issy - reż. T. Konwicki
U Pana Boga za piecem - reż. Jacek Bromski
Tajemniczy ogród - reż. Agnieszka Holland
Muzyka:
Cztery pory roku - wiosna - Antonio Vivaldi
Południe Fauna - Claude Debussy
Cytaty:
Kiedy Bóg wypędził z raju Adama i Ewę, ofiarował im na pocieszenie modę. - Helen Court
Kobieta stanowi niebezpieczeństwo dla każdego raju - P.Claudel
Życie jest kwarantanną na drodze do raju. - Karol Juliusz Weber
Jedynie prawdziwą przyszłością jest życie wieczne. - Karol de Foucauld
Opracowanie:
Opracowanie motyw arkadyjski:
Już w czasach starożytnych istniała pamięć o mitycznym "złotym wieku" i utraconych na zawsze krainach szczęścia, gdzie człowiek beztroski i niewinny istniał harmonijnie zespolony z naturą. Taką szczęśliwą krainę nazywano arkadią.
W rzeczywistości Arkadia to lesista kraina leżąc w środkowej części Peloponezu, jedna z prefektur Grecji.
Mitologia
W czasach starożytnych zamieszkiwali ją ubodzy pasterze zajmujący się kozami i uprawą winnej latorośli. Oddawali cześć bożku nazywanemu Pan, który był synem Hermesa i nimfy rzecznej. Już wtedy Arkadia funkcjonowała w świadomości ludzi jako kraina wiecznego szczęścia i idealnego raju, gdzie żyło się beztrosko i dostatnio. Tak także arkadię opisywał pisarz rzymski Wergiliusz. W swoich "Georgikach" przedstawiał Arkadię jako krainę wiecznej wiosny, delikatnych cierpień miłosnych, zamieszkiwaną poprzez pasterzy - poetów. Kraina stała się odpowiedzią na przedwieczne marzenia ludzi o szczęśliwym życiu w zgodzie z samym sobą i rytmem natury. Podobny obraz arkadii odczytujemy w utworze "Metamorfozy" Owidiusza, który opisał złoty wiek ludzkości. Twierdził, iż ludzie byli wtedy szczęśliwi, żyli w dostatku, bez pracy, bo ziemia sama wydawała plon, korzystając z uroków życia.
Biblia
Biblijni banici - Adam i Ewa zostali wygnani z Edenu, lecz raj pozostał najlepszy, nieskalany grzechem. Każda epoka miała własną literacką wizję szczęścia. Wiązało się to oczywiście z celami i założeniami danej epoki.
W czasach renesansu, kiedy gospodarka, w szczególności rolnictwo, zaczęły przynosić stosowne dochody, beztroski, arkadyjski żywot zaczęto wiązać z życiem wiejskim. W polskiej poezji pojawiają się takie utwory jak "Żywot człowieka poczciwego" Mikołaja Reja czy "Pieśń świętojańska o Sobótce" Jana Kochanowskiego, które głoszą apoteozę "wsi spokojnej" gdzie człowiek żyje szczęśliwie.
Żywot człowieka poczciwego - M. Rej
Motyw arkadii wielokrotnie pojawiał się w polskiej poezji. Przeważnie utożsamiano go z beztroskim życiem wiejskim, spokojem, miłością do pracy, ojczyzny i przyrody. Dla M. Reja arkadią był dworek w Nagłowicach i życie na wsi widziane oczyma szlachcica. Słowo swoim uczuciom dał w "Żywocie człowieka poczciwego", gdzie namawia do beztroskiego życia na wsi, w zgodzie z naturą. Nawet chłopów odrabiających pańszczyznę przedstawił jako szczęśliwych, lubiących własną pracę.
Na dom w Czarnolesie i w Pieśń Świętojańska o Sobótce - A. Mickiewicz
J. Kochanowski własną arkadię odnalazł w rodzinnym Czarnolesie. Opisywał ją we fraszce "Na dom w Czarnolesie" i w Pieśni Świętojańskiej o Sobótce." Autor wychwalał uroki "wsi spokojnej, wsi wesołej ..."
Pan Tadeusz - A. Mickiewicz
A. Mickiewicz natomiast własną arkadię odnalazł w Soplicowie. Opisał ją w "Panu Tadeuszu" jako "państwo lat dziecinnych! On zawsze zostanie święty i czysty, jak pierwsze kochanie ..." Niewątpliwie przedstawił własną ojczyznę w sposób wyidealizowany, co było typowe dla twórców z emigracji. Innym artystą tworzącym na emigracji był C.K. Norwid we wierszu "Moja piosenka II" przedstawia ojczyznę jako najdoskonalszą krainę.
Kiedy przyszły trudne lata zaborów, mit arkadyjski pojawiał się szczególnie regularnie w polskiej poezji emigracyjnej. Na prawdziwą arkadię wykreował w "Panu Tadeuszu" Mickiewicz Soplicowo, które miało "pokrzepić serca" emigracyjnych tułaczy pozbawionych ojczyzny. W Soplicowie wszyscy mieli poczucie bezpieczeństwa, ładu, żyli bez wyobcowania.
Nad Niemnem - E. Orzeszkowa
E. Orzeszkowa w "Nad Niemnem" pisze o krainie nadniemeńskiej jako o ostoi najwznioślejszych wartości takich jak miłość, dobroć, życzliwość czy umiłowanie rzetelnej pracy. Zaścianek Bohatyrowiczów w Serbinowie to miejsce, gdzie ludzie ciężko pracują w otoczeniu wspaniałej przyrody.
Przedwiośnie - S. Żeromski
Topos arkadii występuje również w "Przedwiośniu" Stefana Żeromskiego. Cezary Baryka, zanim przyjechał do Polski, myślał iż to jest państwo szklanych domów, gdzie wszyscy są szczęśliwi, iż nie ma tam biedy. W ziemiańskim majątku w Nawłoci życie płynęło spokojnie beztrosko i dostatnio. Czas wypełniony był spacerami, zabawami i flirtami.
W czasach nowożytnych arkadię zamieszkiwali pasterze żyjący w zgodzie z przyrodą i samym sobą. Podobnie wyobrażali sobie tą krainę XVII wieczni pisarze. Współcześnie mając na myśli arkadię wyobrażamy sobie beztroskie czasy dzieciństwa, do których nie ma już powrotu