Definicja Węgorzewo - gród nad Węgorapą

Gdzie jest WĘGORZEWO - GRÓD NAD WĘGORAPĄ Dzieje miasta sięgają I połowy XIV wieku, gdy wokół krzyżackiej warowni powstała osada, której potem nadano prawa miejskie i nazwę Angerburg, obowiązującą do 1945 roku. Do XIX wieku ośrodek mało znaczył na terytorium. Dopiero gdy w 1856 roku przepłynął pierwszy statek parowy z Giżycka, a potem otwarto połączenie kolejowe z Giżyckiem i Kętrzynem, Angerburg rozpoczął rozwijać skrzydła. Szczyt popularności przypada na czasy międzywojnia. Za sprawą przystani żeglarskiej i oddalonego ledwo 2 km jeziora Mamry rozwinął się sport żeglarski i bojerowy. Poprzez stulecia miastu udawało się przetrwać ciężkie czasy, ale II wojna światowa sprawiła, Iż zostało zniszczone w 80% i nie odzyskało już dawnego blasku. Dziś pod względem popularności pozostaje w tyle za Mrągowem czy Giżyckiem.Jedną z nielicznych pamiątek jest ów zamek, aczkolwiek w tej współczesnej bryle trudno dostrzec rysy średniowiecznej budowli, i kościół św. Piotra i Pawła ufundowany poprzez Dohnów i Kreutzenów w XVII wieku, o czym przypominają herby rodowe nad portalem. Poczuć powiew ducha przeszłości można także w Parku im. Helwinga, gdzie wśród starodrzewia i drewnianych rzeźb stoi głaz z tablicą pamiątkową poświęconą przyrodnikowi. Węgorzewo nie stoi więc zabytkiem, aczkolwiek nie powinno to dyskredytować miasta. Spokojne, odwiedzane „przy okazji", w sierpniu nabiera barw ludowych. A wszystko dzięki Międzynarodowemu Jarmarkowi Folkloru i towarzyszącemu mu Festiwalowi Węgorapa Folk Music. Największa na terytorium impreza tego rodzaju przyciąga twórców z całej Europy, prezentujących szeroki wachlarz zdolności: od kunsztu muzycznego, poprzez kulinarny i rękodzielniczy, po teatralny.Park Etnograficzny nad WęgorapąOd kilku lat przy Muzeum Kultury Ludowej działa Park Etnograficzny nad Węgorapą z przedmiotami tradycyjnego budownictwa mazurskiego z XVIII, XIX i XX wieku: między innymi z remizą strażacką i kuźnią i przepiękną chałupą podcieniową z podcieniem szczytowym. Ciekawostką skansenu są pracownie rękodzielnicze, gdzie można zaznajomić się z ginącymi technikami pracy i spróbować swych sił. I tak w pracowni kwiatów artystycznych tworzy się ludowe ozdoby, w garncarskiej lepi się kopie dawnych naczyń, a w tkalni powstają materiały, w tym sejpaki z bogatym wzornictwem - geometrycznymi ptakami, roślinami czy gwiazdami. Sejpaki przywędrowały z Litwy i poprzez stulecia stanowiły cenną część posagu panien