Definicja Zakopiańskie Tatry

Gdzie jest TATRY „ZAKOPIAŃSKIE” Dolinki reglowe
Najpopularniejszą dolinką reglową jest Dolina Strążyska. Tylko 4 km kwadra­towe powierzchni i 3 km długości. Od pół­nocy zamyka ją ściana Giewontu i 22-metrowy wodospad Małej Siklawy. Szałasy w Strążyskiej stoją już od 1605 roku. W dolinie od zawsze wypasano owce, lecz również poszukiwano szlachetnych kruszców i rud metali. Wprawne oko geologa wypatrzy takie ślady w rejonie Trzech Kominów, zwanych także czasem Dziadami albo Mnichami. Trzy Komi­ny Strążyskie wpisały się do historii literatury. W 1874 roku wdrapywał się na nie 9-letni Kazi­mierz Tetmajer, lecz odpadł od skały... Chłopca złapał w locie Seweryn Goszczyński. Ten gest zachował przy życiu przyszłego autora powieści Na skalnym Podhalu. Na Polanie Strążyskiej, tuż pod ścianą Giewontu, od wielu lat funkcjonuje szałas oferujący rzeszom spacerowiczów smaczną strawę i napitek. Borówki ze śmietaną, placki, piernik, herbata zwykła i wzmocniona... Nic więc dziwnego, Iż szałas bywa od­wiedzany nie tylko poprzez ludzi. Swego czasu rezydował tu niemal udomowiony jeleń Kuba, a którejś nocy zapachy zwabiły niedźwiedzia. Nikomu na szczęście nic się nie stało. Ciekawe widoki oferują także: Dolina Jawo­rzynki, Dolina Białego i Stanikowy Żleb. Te krótkie, lecz urokliwe trasy pozwalają nabrać kondycji przed dłuższymi wyprawami. Wyprawy Ku Dziurze Autorem wspaniałej satyry, opisującej życie zakopiańskiego kurortu w początkach XX wieku, był Andrzej Strug. Jego Zakopanoptikon, a więc kronika 49 dni deszczowych w Zakopanem jest ciągle aktualną groteską. Ta powieść wyśmiewa zadęcie, kłótliwość i nietolerancyjność Polaków pragnących zwiedzić Tatry. Zamierzenie ten uniemożliwia jednak fatalna pogoda. W tej sytuacji pozostają jedynie wycieczki w dolinki reglowe, a więc „ekspedycje” w Dolinę za Bramką i Ku Dziurze – malownicze miejsca wymagające niewielkiego spaceru. Lecz gdy tylko słońce wyjrzy zza chmur, zaczyna się szaleństwo… Dzielni ludzie czynią przygotowania, rozwłóczą kolosalnej długości liny, tłoczą się po sklepach, zakupując wszystkie kiełbasy, boczki, wódki, kasze, konserwy... Zapowiadają się niezmiernie ciekawe wyprawy: zdobycie straszliwego Podogonia, pierwsze wejście na Czop Jeleni, wejście Klubu Rzeźników na Świnicę a Koła Wrogów Tytoniu na Wierch Pod Fajki, i wyprawa Towarzystwa Zwolenników Jarstwa oczywiście na Psią Trawkę. Nazwy prawdziwe konkurują tu o palmę pierwszeństwa w śmieszności z nazwami wymyślonymi! Autor zauważa także działalność ekologów: Straż Górska pędzi gromady jeńców złapanych na zbrodni obrazy majestatu gór. Pośród nich są młodzieńcy, starcy, panny i płaczące dzieci. Najboleśniej postrzeleni jęczą z tyłu, trzęsąc się na furkach. Zakopanoptikon powstał w latach 1912-13, ale nic nie stracił na aktualności i trafności spostrzeżeń