Definicja Proćpak

Gdzie jest PROĆPAK Pomiędzy Skrzycznem a Ustroniem, gdzieś pod Żywcem i koło Babiej Góry wędrował po lasach jeden z ostatnich zbójników beskidzkich - Jerzy Fiedor z Kamesznicy, zwany Proćpakiem. Jego dzieje opisał w kronice parafialnej z 1842 roku proboszcz żywiecki, Franz Augustin.Można w niej przeczytać, Iż Proćpak mieszkał z żoną i ojcem w chałupie pod lasem w Kamesznicy i był zwykłym kłusownikiem. Pewnego dnia zastrzelił jałówkę należącą do dworu. Mięso zwierzęcia wziął do domu, a skórę sprzedał na targu w Cieszynie. Kwestia się, niestety, wydała i przyszły zbójnik trafił do ciężkiego więzienia w Wiśniczu. Pół roku minęło, jak zdołał stamtąd uciec. Do domu nie mógł wrócić, zamieszkał więc w lesie. Wkrótce spotkał kilku dezerterów z CK armii i tak kłusowali już w kompanii. W lasach koło Kamesznicy i Jabłonkowa zrobiło się jednak niebezpiecznie, zapuszczało się tu wiele patroli wojskowych, a i zwierzyny było coraz mniej. Proćpak z kamratami udał się więc pod Babią Górę. Tam także nie było lekko utrzymać się z samego kłusowania. Proćpak został bandytą. Zamordował dwóch wędrownych domokrążców ze Słowacji. Następnymi śmiertelnymi ofiarami zbójeckiej kompanii byli handlarz płótnem i jego żona, Żyd z Trzciany, sprzedawca tkanin z Mistka i cudem odratowany ksiądz z plebanii w Zawoi.Takie nagromadzenie przemocy zmusi-lo władze regionu do zorganizowania obławy na Proćpaka. Przeczesywano wszystkie wioski Beskidu Żywieckiego i Śląskiego, uważane za rozbójnicze gniazda (raczej Kamesznicę, Milówkę i Zawoję), a nawet okolice Skrzycznego. Bez skutku. Aż pewnego dnia 1795 roku powiodło się schwytać kilku kompanów beskidzkiego hetmana. Poddani wymyślnym torturom „wyśpiewali" wszystko, co wiedzieli. Lecz gdzie jest Proćpak, nie mieli definicje.w czasie gdy zbójnik ukrywał się w chałupie swojej kochanki w Kamesznicy. Ścigającym dopisało szczęście. Jeden z gajowych po przeszukaniu domu zbójnickiej „frajerki", postanowił zabrać połeć słoniny wiszący za drzwiami. Zamiast sadła znalazł tam czuprynę... Proćpaka, który spokojnie, bez mrugnięcia okiem czekał, aż poszukiwacze opuszczą chałupę. Nerwy go nie zawiodły, lecz szczęście z pewnością. Wkrótce trafił na szubienicę.Karpaccy zbójnicy, wbrew legendom i ludowym podaniom, byli zwykłymi bandytami, dezerterami i kłusownikami. Takie były wówczas uwarunkowania socjalne, a regularnie jedyny sposób na góralską „ślebodę". Szkoda, Iż tak krwawy