Definicja Biebrzy Dolina

Gdzie jest DOLINA BIEBRZY Dolina Biebrzy to ogromne przestrzenie mokradeł, na długości powyżej 100 km otaczające naturalną, wijącą się rzekę z tysiącami zakoli i starorzeczy. Nigdzie w Europie nie ma już tak wielkiego – zajmującego prawie 100 tys. hektarów – niezniszczonego obszaru o torfowym podłożu.Dno doliny nie wszędzie jest płaskie, w szczególności w jej południowej części dużo jest niewielkich wzniesień piaszczystych i żwirowych. Wiosną, gdy woda wystąpi z brzegów, z ukwieconych wzniesień można podziwiać zalane łąki i pastwiska.Dzięki wiosennym zalewom powstały przeróżne zbiorowiska roślinne, a Pośród nich najcenniejsze – bagienne łąki z Ogromną ilością turzyc i mchów i zarośla łęgowe, trzcinowiska, olsy i bory bagienne. Taka mozaika krajobrazów raczej wiosną, przy wysokim stanie wody sprawia niezwykłe wrażenie – szczególnie o świcie i o zmierzchu, gdy zapada zupełna cisza.Rozległe tereny okresowo zalewane poprzez wodę sprzyjają w naszym klimacie bujnemu postępowi świata roślin i zwierząt. Naliczono tu 920 gatunków roślin naczyniowych, w tym 45 z Czerwonej Listy Roślin Naczyniowych Zagrożonych w Polsce. Występują tu 73 rodzaje zespołów roślinnych, w tym nie wszystkie znane w Polsce zbiorowiska siedlisk wodnych, bagiennych i torfowych. Wybrane z żyjących tu gatunków roślin naczyniowych i mszaków, a Również całe zbiorowiska roślinne typowe dla północnej Europy, są u nas reliktami czasów lodowcowych. Należą do nich na przykład brzoza niska i wierzba lapońska (mające postać krzewinek, a nie drzew), wełnianeczka alpejska, gnidosz królewski, skalnica torfowiskowa, turzyca strunowa, a spośród zespołów roślinnych na przykład ols świerkowo‑olszowy i mechowisko złocieńcowe.Różnorodność zbiorowisk roślinnych jest fundamentem bogactwa zwierząt, unikalnego w skali Europy. Żyje tu przynajmniej 271 gatunków ptaków, w tym powyżej 180 lęgowych (17 z nich to gatunki uznane w Polsce za ginące albo zagrożone wyginięciem); można tu spotkać takie rzadkości, jak na przykład łabędź krzykliwy, świstun, dubelt, batalion, wodniczka, dzięcioł białogrzbiety, rybitwa białoskrzydła, bocian czarny, orlik krzykliwy, orlik grubodzioby, puchacz, bielik. Nic zatem dziwnego, Iż dolina Biebrzy została wpisana na Listę Międzynarodowej Konwencji Ramsar, chroniącej główne na świecie miejsca życia ptaków wodno­‑błotnych, i jest mekką ornitologów z całego świata. To jest również główna w Polsce ostoja łosi i jedna z Głownych ostoi wilków. Występuje tu 48 gatunków ssaków (w tym 10 gatunków nietoperzy), ryby (36 gatunków), płazy (12 gatunków), gady (5 gatunków). Osobliwością jest występowanie minoga ukraińskiego, żyjącego poza Biebrzą w rzekach zlewiska Morza Czarnego. Słabo poznana jest fauna bezkręgowców, lecz i tak doliczono się tu już prawie 800 gatunków motyli, 700 gatunków chrząszczy i 450 gatunków pająków.Ten wspaniały ekosystem jest nadzwyczajnie łagodny. Od pierwszej połowy XIX wieku, gdy w środkowej części doliny wykopano kanały: Augustowski, Rudzki i Woźnawiejski, poziom wód gruntowych pozostaje tam trwale obniżony, zbiorowiska roślin i zwierząt – zubożone, a w bardziej suchych latach torfowe gleby są nawiedzane poprzez bardzo trudne do ugaszenia pożary, niszczące nieraz setki hektarów.Przeważająca część doliny Biebrzy wchodzi w skład największego w Polsce Biebrzańskiego Parku Narodowego, co jednak nie znaczy zamknięcia jej przed ludźmi, a ochrona bagien nie sprowadza się tylko do zapobiegania odwodnieniu terenu. Tak samo istotne jest przywracanie szablonowych form gospodarowania: prawie połowa bagien to tereny prywatne, niegdyś służące jako kośne łąki i pastwiska. Naturalną częścią biebrzańskiego krajobrazu są stada krów i koni, stogi siana, zagrody z żurawiami studziennymi, a we wsiach – bocianie gniazda. Niestety, w ostatnich kilkudziesięciu latach, gdy koszenie łąk i wypas zwierząt przestały być opłacalne, nastąpiła ekspansja zarośli wierzb i zagajników brzozowych, co z kolei prowadzi do zanikania wielu innych zbiorowisk i tworzących je gatunków, a Również ptaków związanych z otwartymi przestrzeniami, na przykład batalionów. Dzięki utworzeniu parku narodowego czynna ochrona bagien biebrzańskich jest finansowana z zewnątrz – zarówno ze środków rządowych, jak i funduszy europejskich